Άγιος Παΐσιος: ''Μετά τις εκλογές να είστε έτοιμοι. Έρχεται…''

Ο Άγιος είχε προβλέψει όσα βιώνουμε σήμερα, από την πολιτική αστάθεια και τους φόρους μέχρι την εξάρτηση από τις τραπεζικές κάρτες, ενώ είχε μιλήσει για πείνα χειρότερη της Κατοχής και πόλεμο με την Τουρκία.
 «…Θα έχετε κυβέρνηση και θα είναι σα να μην έχετε».
«…θα σας δώσουν πολλά λεφτά και μετά θα σας βάλουν δυσβάσταχτους φόρους, αλλά δεν θα προλάβουν να τους πάρουν». «…ο κόσμος θα σιχαθεί τους πολιτικούς και θα τους πάρει με τις πέτρες» …«…θα γίνει κάτι και θα φανεί πως φταίει η Ελλάδα, τότε η Τουρκία θα το εκμεταλλευτεί…».
Η παρακάτω περιγραφή είναι μια πραγματική μαρτυρία προσκυνητή από το βιβλίο «Μαρτυρίες Προσκυνητών»:
Ο Γέροντας το 1983 στη Σουρωτή είχε αναφέρει συγκεκριμένα: «Θα έρθει καιρός που θα ανεβαινοκατεβαίνουν κυβερνήσεις, θα εναλλάσσονται τα κόμματα, θα ανακαλούνται διατάγματα, θα ψηφίζονται νόμοι και θα καταργούνται άλλοι, και θα επικρατεί σύγχυση και ταραχή. Τότε, όμως, θα αντιδράσουν λίγοι πιστοί Χριστιανοί αλλά και το Κ.Κ.Ε..» (τον ΣΥΡΙΖΑ θα εννοούσε).
Μας έκανε πολλή εντύπωση εκείνο που είπε για το Κ.Κ.Ε. και γελάσαμε, θυμάμαι. Είπε, επίσης, ότι εμείς θα τα βλέπαμε όλα αυτά ενώ εκείνος όχι. Και ακολουθούν τα γεγονότα.
Παγκόσμια δικτατορία
«Μα πώς είναι δυνατόν παππούλη να γίνει μια παγκόσμια δικτατορία με τα σημερινά δεδομένα, όπως λες και όπως έλεγε κι ο Γέροντας Παΐσιος;» ρωτούσα με περισσή απορία, μιας και η στενομυαλιά μου δε με άφηνε να σκεφτώ πιο καθαρά, πιο ξάστερα.
Ο παππούλης χαμογελούσε, με ένα χαμόγελο όλο γαλήνη αλλά και συμπόνια απέναντι σε έναν νεαρό, που επειδή ήξερε πέντε γράμματα παραπάνω, νόμιζε πως μπορούσε και να διυλίσει και τον …κώνωπα.
«Μα δεν καταλαβαίνεις τις προθέσεις του; Δεν θα αναγκάσει κανέναν να δεχτεί κανένα σφράγισμα παιδί μου! Τίποτε τρομαχτικό από αυτά που φαντάζεσαι. Θα το κάνει μέσω του χρήματος. Το χρήμα θα εκλείψει από τον κόσμο. Τα κράτη όλης της γης θα χρεοκοπήσουν και δεν θα έχουν χρήματα για να ταΐσουν τους λαούς τους. Και τότε, οι τράπεζες που είναι όργανά του, θα δώσουν χρήματα στα κράτη και αυτά θα τον προσκυνήσουν ως μεγάλο ευεργέτη. Μέσω της τεχνολογίας θα σκλαβώσει τον κόσμο. Και δεν θα το κάνει με εξαναγκασμό. Εσύ μόνος σου θα πας να σκλαβωθείς. Θα πάρεις τις διάφορες τραπεζικές κάρτες για να κάνεις – υποτίθεται – τη δουλειά σου, ενώ θα κάνεις αυτό που θέλει αυτός. Θα σκλαβωθείς μόνος σου, για να εξακολουθείς να απολαμβάνεις τη ζωή που έχεις τώρα. Κατάλαβες;»
Όλα αυτά μου φαινόταν τρομερά υπερβολικά. Δηλαδή δεν μπορούσα να κατανοήσω ακόμη το πώς θα μπορούσε κάποιος να σκλαβωθεί με τη …θέλησή του!
«Να πώς θα γίνει… Σήμερα μαρκάρει όλα τα τρόφιμα που βλέπεις με το γραμμωτό κώδικα. Αυτός ο γραμμωτός κώδικας, που έχει και τους αριθμούς το ονόματός του, χωράει πολλές πληροφορίες για τα προϊόντα. Πού κατασκευάστηκαν, από ποιόν, από ποιό κράτος, ποια παρτίδα, όλα όσα αφορούν το προϊόν. Το ίδιο θα κάνει και για τον άνθρωπο. Θα τον καταντήσει έναν αριθμό. Έναν μοναδικό αριθμό, που να τον αναγνωρίζουν όλα τα κομπιούτερ της γης. Η Αγία Γραφή μάς λέει πώς θα «αναγκάσει».
«Δεν είναι έτσι ακριβώς. Εσένα σε ανάγκασε κανείς να βγάλεις αυτή τη τραπεζική κάρτα που έχεις; Όχι βέβαια! Μόνος σου πήγες και την έβγαλες, επειδή σε διευκολύνει για να βγάζεις τα λεφτά σου από τη τράπεζα! Απλό δεν είναι; Ε, αύριο-μεθαύριο, αυτό που σου φαίνεται εσένα ως απλοϊκό, θα είναι αναπόφευκτο. Δεν θα σε υποχρεώνει κανείς να το κάνεις, αλλά αν δεν το κάνεις, δεν θα μπορείς να πάρεις εύκολα τα λεφτά σου, θα χρειάζεσαι μια διαδικασία που μπορεί να κρατήσει και βδομάδες!
Γιατί όλα θα είναι αυτοματοποιημένα! Μέσω κομπιούτερ! Δεν θα υπάρχουν χαρτιά παρά μόνον αυτές οι κάρτες. Εκεί μέσα θα σε έχουν μαρκάρει. Και μετά σιγά-σιγά, θα τις εξαφανίσουν τις κάρτες με τη δικαιολογία ότι μπορεί κάποιος να σου τις κλέψει και να σηκώσει τα λεφτά σου. Τότε, θα σου βάλουν το μαρκάρισμα στο χέρι σου ή στο μέτωπο. Το κεφάλι σου και το χέρι σου αποκλείεται να στο κλέψουν. Κι αυτό θα είναι η ταυτότητά σου, ο αριθμός σου και ο λογαριασμός στην τράπεζά σου. Αυτό θα είναι όμως και το τέλος σου».
Ναι, ήταν ένα σενάριο που μπορούσα να το καταλάβω. Ένα σενάριο που «έστεκε». Αλλά και πάλι μου φάνταζε πολύ μακρινό, πέρα δηλαδή κι απ τον ίδιο ίσως τον 21ο Αιώνα, μιας και προϋπόθετε αλλαγές και μεταρρυθμίσεις τέτοιες, που θα απαιτούσαν πολλά χρόνια για να αφομοιωθούν από τις κοινωνίες των κρατών. Ένα σενάριο, που δεν έμοιαζε και τόσο σαν επιστημονική ή μεταφυσική φαντασία.
Και για την Ελλάδα;
«Την Ελλάδα παιδί μου την περιμένουν πολλά. Καλά και άσχημα. Όπως έλεγε κι ο μακαριστός γέροντας Παΐσιος, η πατρίδα θα πεινάσει… Θα πέσει πείνα στην Ελλάδα, θα την εκβιάζουν για να προσκυνήσει… Εκείνες τις μέρες, θα της βάλουν φόρους τόσο δυσβάχταχτους, που δεν θα μπορεί να τους πληρώσει ο κόσμος… Ο Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός μάς λέει ότι θα βάλουν φόρους και στα παράθυρα!
Αλλά δε θα προλάβουν να τους πάρουν…
Και μετά, το κεφάλαιο θα αποσυρθεί και θα πέσει πείνα στον κόσμο, χειρότερη απο αυτή που ζήσαμε στη Κατοχή…
Ο Άγιος Παΐσιος μας λέει πως για όλα θα φταίνε οι πολιτικοί και η ασέβεια που έχουν σε όλα …
«Ο κόσμος θα τους πάρει με τις πέτρες… Θα τους κυνηγάει κι αυτοί θα κρύβονται, γιατί αυτοί θα παραδώσουν τη πατρίδα μας στον Αντίχριστο…»
Ο κόσμος θα υποφέρει πολλά, αλλά δε θα κρατήσει για πολύ αυτό… Κάποιους μήνες… Μετά θα ξεκινήσει ο πόλεμος με την Τουρκία που θα γίνει Παγκόσμιος… Και η Ελλάδα θα μεγαλουργήσει!
Όλα αυτά θα γίνουν γρήγορα… Θα τα δεί η δική σου γενιά… Γι΄ αυτό να προσεύχεσαι και να ζεις όπως πρέπει, ενάρετα…»
Τον άκουγα αμίλητος, συγκλονισμένος. Μα το μυαλό μου δεν μπορούσε να δεχτεί ότι όλα αυτά που μου έλεγε, θα μπορούσαν να γίνουν γρήγορα, τόσο γρήγορα που η δική μου γενιά θα τα ζούσε κιόλας!
Η Ελλάδα ήταν μέλος της Ε.Ε., με ισχυρή οικονομία, παρ όλο που οι διεφθαρμένοι πολιτικοί την απομυζούσαν! Πώς ήταν δυνατόν να ζήσει τέτοιες εφιαλτικές στιγμές στα καλά καθούμενα; Θα έπρεπε να μεσολαβήσουν κατακλυσμιαία γεγονότα, ανατροπές που θα θύμιζαν τη ρήση «Θα κατέβει ο ουρανός κάτω και η γη θα ανέβει επάνω»! Μπορούσαν να γίνουν τέτοια πράγματα;;
Με Οικουμενική Θα ξεκινήσουν Όλα…
Θα Φύγουν Μεσάνυχτα και Δεν θα Έχουμε Κυβέρνηση…

Τι πρέπει να λέμε όταν ανάβουμε ένα κερί; Δεν αναβεις απλα ενα κερί.. πρεπει να λες κι αυτά

Όταν ανάβουμε το κεράκι μας, με πολύ ευλάβεια, προσευχόμενοι μπορούμε να λέμε: Χριστέ μου, είσαι το φως του κόσμου.
Βοήθησέ με ώστε και η ζωή μου να λιώνει από αγάπη προς τον πλησίον μου και να φωτίζει σαν το ταπεινό φως αυτού του κεριού.
Ο αγαπών τον Θεόν, ως πεπληρωμένη έχων την εαυτού καρδίαν εκ της θείας αγάπης, αγαπά τους εχθρούς αυτού, ευλογεί τους καταρωμένους αυτόν, καλώς ποιεί τους μισούντας αυτόν και προσεύχεται υπέρ των επηρεαζόντων και διωκόντων αυτόν.
Ενέργεια και απόδειξις της προς τον Θεόν τελείας αγάπης εστίν η γνησία δι” ευνοίας προς τον πλησίον διάθεσις.
Εν τούτω εγνώκαμεν την αγάπην, ότι εκείνος υπέρ ημών την ψυχήν αυτού έθηκε και ημείς οφείλομεν υπέρ των αδελφών τας ψυχάς ημών τιθέναι.
Η αγάπη καλύπτει πλήθος αμαρτιών. Η αγάπη παρρησίαν δίδωσιν εν τη ημέρα της κρίσεως.

Το φοβερό μυστήριο με την Παναγία Τσαμπίκα!

Ένα ανεξήγητο μυστήριο συνδέεται με την εικόνα της Παναγίας της Τσαμπίκας. Η παράδοση αναφέρει ότι βρέθηκε με μυστηριώδη τρόπο τρεις φορές από την Κύπρο στη Ρόδο.

Οδηγώντας στον αυτοκινητόδρομο Λευκωσίας – Λάρνακας, μπορεί κανείς να αντικρύσει σε ένα ύψωμα ένα όμορφο εκκλησάκι να δεσπόζει εκεί ψηλά. Το εκκλησάκι είναι αφιερωμένο στην Παναγία Τσαμπίκα και είναι χτισμένο σε ένα λόφο με το όνομα Γερακαρκά. Βρίσκεται στην περιοχή Πέρα χωριό Νήσου, στα σύνορα με την Αλάμπρα.



Το εκκλησάκι της Παναγίας Τσαμπίκας χτίστηκε το 2002, μετά τη διδυμοποίηση των χωριών της Λευκωσίας, Πέρα Χωρίου και Νήσου, καθώς και του χωριού Αρχάγγελος στην Ρόδο. Ανεβαίνοντας το λόφο που οδηγεί στο εκκλησάκι και φτάνοντας εκεί, μπορεί κανείς να θαυμάσει το όμορφο ηλιοβασίλεμα, την μαγευτική θέα που προσφέρει η θέση που είναι κτισμένο, καθώς και το φυσικό πράσινο περιβάλλον που περιτριγυρίζει τον λόφο.

Οι ερμηνείες για το όνομα Τσαμπίκα

Υπάρχουν δύο ερμηνείες για το όνομα Τσαμπίκα. Η πρώτη ερμηνεία, θέλει το όνομα Τσαμπίκα να δόθηκε από τους κατοίκους του Αρχαγγέλου της Ρόδου, το οποίο σημαίνει σπίθα, φωτιά. Κατά την παράδοση, η εικόνα δεν φαινόταν καλά από απόσταση, αλλά διακρινόταν καθαρά η φωτιά του καντηλιού που την συνόδευε, έτσι ονόμασαν την εικόνα Τσαμπίκα.

Η δεύτερη ερμηνεία, θέλει το όνομα να προέρχεται από την λέξη Ζαμβύκη, που σημαίνει είδος πλοίου, ενώ έτσι ονομάζεται και το βουνό το οποίο είναι χτισμένο το μοναστήρι της Παναγίας Τσαμπίκας στην Ρόδο, το οποίο έχει σχήμα πλοίου.



Το μυστήριο με την εικόνα της Παναγίας Τσαμπίκας
Η εικόνα της Παναγίας, ενώ βρισκόταν στο μοναστήρι του Κύκκου στην Κύπρο, κατά θαυμαστό τρόπο έφευγε και μεταφερόταν στο βουνό Ζαμβύκη στην Ρόδο, κρυβόταν πίσω από ένα κυπαρίσσι και εμφανιζόταν μόνο σε ένα βοσκό, με μία λάμψη. Ο βοσκός δεν είχε δώσει σημασία τις πρώτες δύο μέρες, ενώ την τρίτη μέρα όταν είδε ξανά το φως αποφάσισε να δει τι συνέβαινε. Έτσι αφού πήγε στο βουνό, είδε την εικόνα της Παναγίας να φωτίζεται από το ακοίμητο καντήλι στο «κυπαρίσσι το αεράτο», όπως ονομάζεται το κυπαρίσσι που κρυβόταν η εικόνα. Το κυπαρίσσι αυτό σώζεται μέχρι σήμερα, ενώ στη ρίζα του υπάρχει μια τρύπα που κατά συχνά διαστήματα βγάζει ζεστό και κρύο αέρα.

Οι μοναχοί στο μοναστήρι του Κύκκου όταν ανακάλυψαν που βρισκόταν η εικόνα της Παναγίας, την μετέφεραν ξανά στην Κύπρο. Για δεύτερη φορά η εικόνα έφυγε με θαυματουργό τρόπο και ξαναπήγε στο βουνό Ζαμβύκη, πίσω από το κυπαρίσσι. Αφού την μετέφεραν ξανά στην Κύπρο, την έκαψαν λίγο από την πίσω πλευρά για να υπάρχει ένα σημάδι, έτσι ώστε να αναγνωρίζουν ότι είναι η δική τους εικόνα. Η εικόνα της Παναγίας για τρίτη φορά «έφυγε» και ξαναπήγε στο βουνό Ζαμβύκη. Από τότε, η εικόνα της Παναγίας Τσαμπίκας βρίσκεται στην Ρόδο.

Κατά διαστήματα η εικόνα της Παναγίας Τσαμπίκας, όταν μεταφερόταν σε άλλα μέρη της Ελλάδας για προσκύνημα, πάλι «έφευγε» και επέστρεφε τη Ρόδο.

Το 2002, όταν κτίστηκε στην Κύπρο το παρεκκλήσι προς τιμήν της Παναγίας Τσαμπίκας στο Πέρα Xωριό Nήσου, ο Μητροπολίτης Ρόδου, κ.κ. Κύριλλος, συνοδευόμενος από τρείς ιερείς, έφερε τη θαυματουργή εικόνα στην Κύπρο, τέλεσε τα εγκαίνια του ναού και τότε ήταν η πρώτη φορά που η εικόνα «έφυγε» από τη Ρόδο και παρέμεινε στην Κύπρο για τρεις μέρες.

Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Τσαμπίκας
Σύμφωνα με την παράδοση, η Παναγία Τσαμπίκα βοηθά τα ζευγάρια που δυσκολεύονται να τεκνοποιήσουν, ενώ προστατεύει και τις εγκυμονούσες. Όσοι επικαλέστηκαν την βοήθεια της Παναγίας κατάφεραν να τεκνοποιήσουν, ενώ άλλοι απέκτησαν δίδυμα. Πολλές είναι οι βαφτίσεις που γίνονται στο παρεκκλήσι της Παναγίας της Τσαμπίκας κάθε χρόνο, προς τιμή της Παναγίας, από τις οικογένειες που έκαναν τάμα εκεί.

Ένα παλαιότερο θαύμα της Παναγίας Τσαμπίκας, αναφέρεται σε έναν τούρκο πασά, ο οποίος είχε κτήματα γύρω από το μοναστήρι την Ρόδο. Η γυναίκα του δεν τεκνοποιούσε, έτσι αφού έμαθε για την Παναγία, προσευχήθηκε και έφαγε το φυτίλι που έκαιγε στο καντήλι της εικόνας. Έτσι έμεινε έγκυος. Αφού γεννήθηκε το μωρό, κρατούσε στην χούφτα του το φυτίλι του καντηλιού. Με αυτόν τον τρόπο πείστηκε ο πασάς ότι το παιδί είναι δικό του, και δώρισε στην εκκλησία όλα τα κτήματα που βρίσκονταν γύρω από το ναό.

Ρωσία: Το θαύμα με τα 12 δελφίνια που έβγαλαν από τον βυθό εικόνα της Παναγίας

Ένα θαυματό και ασυνήθιστο γεγονός που μας θυμίζει Συναξάρια, συνέβη στο Σότσι της Ρωσίας.

Συγκεκριμένα ένα κοπάδι δελφινιών(12 σύμφωνα με μαρτυρία) έβγαλε στην ακτή μία εικόνα της Παναγίας μπροστά στα έκπληκτα μάτια ανθρώπων που βρισκόντουσαν στην παραλία.
Το γεγονός έφερε στην δημοσιότητα ένας συνταγματάρχης του Ρωσικού Στρατού και η σύζυγός του, οι οποίοι έκπληκτοι είδαν τα δελφίνια να κολυμπάνε πολύ κοντά στην ακτή και να βγάζουν ένα αντικείμενο.



Όταν τα δελφίνια απομακρύνθηκαν προς το πέλαγος, το ζευγάρι πλησίασε το σημείο όπου είδαν το αντικείμενο καλυμμένο από λάσπη.

Τότε η σύζυγος του συνταγματάρχη καθαρίζοντας το αντικείμενο αντίκρυσε μια εικόνα της Παναγίας, δοξάζοντας τον Θεό για αυτό το θαυμαστό γεγονός.
(Σημ.π.Γεωρ…Πρόκειται για την εικόνα της Παναγίας του Σημείου του Κούρσκ)

Να αναφερθεί ότι κανείς δεν γνωρίζει πως η εικόνα κατέληξε στον βυθό της Μαύρης θάλασσας, αλλά και πως τα δελφίνια την μετέφεραν μέχρι την ακτή, παραμένει ανεξήγητο.

Τέλος να σημειωθεί πως ο συνταγματάρχης μετέφερε την εικόνα στην Μόσχα, με την ελπίδα να την δείξει στον Πατριάρχη Κύριλλο και να του διηγηθεί το θαυμαστό γεγονός.



Πηγή: iellada.gr

Τί απέγιναν οι Αρχιερείς Άννας – Καϊάφας και ο Πόντιος Πιλάτος

Το κείμενο που ακολουθεί μνημονεύει μια από τις διάφορες παραδόσεις αναφορικά με τις τύχες του Πιλάτου και των Αρχιερέων Άννα και Καϊάφα, μετά την άδικη θανάτωση του Χριστού. Προέρχεται από χειρόγραφο της Ιεράς Μονής Ιβήρων, αντίγραφο του οποίου απόκειται στο Κελλί του Αγίου Γοβδελά του Πέρσου της αυτής Μονής, το οποίο αντέγραψε και εξέδωσε δίς ο Αγιορείτης (+) Ιερομόναχος Αβέρκιος το 1895 και 1896 στην Βάρνα.

Μετά την Ανάληψη του Κυρίου, ο ηγεμών της Ιουδαίας Πόντιος Πιλάτος, έγραψε αναφορά κατά καθήκον στον Αυτοκράτορα της Ρώμης Τιβέριο, αναφορικά με τα γεγονότα που συνέβησαν με τον Κύριό μας Ιησού Χριστό.

Ο Τιβέριος, που είχε πληροφορηθεί τα πάμπολλα θαύματα του Κυρίου, την εκ νεκρών Ανάστασή του, και ότι πολλοί πίστευαν ότι είναι ο Θεός, ανέφερε τα σχετικά στην Ρωμαϊκή Σύγκλητο, και φοβέρισε με θάνατο τους κατηγόρους των χριστιανών.

Η απάντηση του Τιβέριου στον Πιλάτο, ήλθε με επιστολή επικριτική για την άδικη απόφασή του να καταδικάσει τον Χριστό, αλλά και την αποστολή του Επιτρόπου του Ραχαάβ μαζί με 2000 άνδρες, προκειμένου να τον συλλάβουν και να τον οδηγήσουν στη Ρώμη, ομού μετά των Αρχιερέων Καϊάφα και Άννα.

Η αποστολή εκ της Ρώμης συνέλαβε τον Πιλάτο και τους Αρχιερείς, τους οποίους έδεσε με αλυσίδες. Σιδηροδέσμιοι απέπλευσαν για την Ρώμη.

Στην Κρήτη απέθανε ο Καϊάφας. Σταμάτησε το πλοίο και έθαψαν το παμμίαρο σώμα του Αρχιερέα, το οποίο εκβράστηκε εκ του τάφου, αφού δεν τον δέχονταν ούτε η γη. Επτά φορές τον έθαψαν, αλλά «η γης τον ανεξέρνα (απέβαλε) άλυωστο και μαύρο σαν τον Κάη, για το μεγάλο κακό πώκαμε, που καταδίκασε το Χριστό». Μαζεύτηκε τότε μέγα πλήθος και με κατάρες τον έθαψε κάτω από ένα τεράστιο σωρό πέτρες.

Αυτό ήταν το τέλος του Καϊάφα. Το μνήμα του σε ένα χωριό κοντά στο Ηράκλειο, σωζόταν μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα.

Η παράδοση αυτή είναι πολύ παλιά και την αναφέρουν αρκετοί περιηγητές (δεν επιβεβαιώνετε όμως ιστορικά).

Το πλοίο συνέχισε τη πορεία του και έφθασε στην Ρώμη. Ο Τιβέριος δεν θέλησε να τους εξετάσει. Έδωσε προσταγή και ο μεν Αρχιερέας Άννας τυλίχτηκε γυμνός με δέρμα βοδιού και αφέθηκε στον ήλιο μέσα στο καλοκαίρι. Από τη ζέστη, ξηράθηκε και έσφιξε το δέρμα το σώμα του με αποτέλεσμα να  σκάσει και να εξέλθουν τα ενδότερα της κοιλίας του έξω και ούτως να γνωρίσει οικτρό θάνατο.

Για τον Πιλάτο διέταξε και τον έκλεισαν σε έναν πύργο αλυσοδεμένο, με σκοπό να τον φονεύσει ο ίδιος. Κάποια ημέρα είχε βγει για κυνήγι ο Τιβέριος, κοντά στον πύργο που κρατούνταν αιχμάλωτος ο Πιλάτος.

Ο τελευταίος το πληροφορήθηκε από τη φρουρά και έσπευσε σε μια οπή του τοίχου για να δει τον Καίσαρα. Τότε ένα ζαρκάδι πλησίασε το τοίχος του πύργου, περίπου στο ύψος της οπής από όπου παρακολουθούσε ο Πιλάτος.

Ο Καίσαρας Τιβέριος φοβούμενος ότι θα χάσει το θήραμα σημάδεψε ταχέως με το τόξο του και το βέλος εισήλθε δια της οπής του τοίχους του πύργου, και διαπέρασε τα μάτια του Πιλάτου, αφήνοντάς τον νεκρό.

Σύμφωνα με τον Ευσέβιο Καισαρείας (Εκκλησιαστική Ιστορία, τομ. Β΄, VII), o Πιλάτος εξορίστηκε στη Βιέννη της Γαλλίας, όπου και αυτοκτόνησε. Κατ΄ άλλη παράδοση ρίφθηκε στον Τίβερη ποταμό, το δε πτώμα του προκάλεσε πλημμύρες και καταστροφές.

Μια ακόμη δέχεται ότι γκρεμίστηκε από όρος που φέρει και σήμερα το όνομά του στην λίμνη Λουκέρνη της Ελβετίας. Ενώ άλλη ότι αποκεφαλίστηκε στα χρόνια του Τιβέριου.

Ο Μητροπολίτης Αθηνών Μελέτιος, στην Εκκλησιαστική του Ιστορία αναφέρει τα εξής : Μετά την Ανάληψη του Κυρίου, ο ηγεμών της Ιουδαίας Πόντιος Πιλάτος, έγραψε αναφορά κατά καθήκον στον Αυτοκράτορα της Ρώμης Τιβέριο, αναφορικά με τα γεγονότα που συνέβησαν με τον Κύριό μας Ιησού Χριστό.

Ο Τιβέριος, που είχε πληροφορηθεί τα πάμπολλα θαύματα του Κυρίου, την εκ νεκρών Ανάστασή του, και ότι πολλοί πίστευαν ότι είναι Θεός, ανέφερε τα σχετικά στην Ρωμαϊκή Σύγκλητο, και φοβέρισε με θάνατο τους κατηγόρους των χριστιανών. Μετά την εκλογή των επτά διακόνων, επισυνέβη διωγμός στην Εκκλησία των Ιεροσολύμων. Τότε, η Μαρία η Μαγδαληνή, μαζί με τη Μάρθα, τον Λάζαρο και τον Ιωσήφ από Αριμαθαίας, επισκέφθηκαν τον Τιβέριο στη Ρώμη (κατά τον Βαρώνιο στη Μασσαλία της Γαλλίας), στον οποίον διηγήθηκε τα συμβάντα με τις παρανομίες που διέπραξαν οι Εβραίοι στον Χριστό και διαμαρτυρήθηκε για την άδικη θανάτωσή του. Ο Τιβέριος εξοργίστηκε και διέταξε να φονευθούν οι Αρχιερείς (Καϊάφας –Άννας) και ο Πιλάτος.

Μόλις δε ανέλαβε ο Βιτέλλιος την ηγεμονία της περιοχής της Συρίας, αντικατέστησε τον Πιλάτο με τον Μάρκελλο, και τον έστειλε στη Ρώμη, προκειμένου να απολογηθεί στον Τιβέριο. Έκαμε δύο έτη να φτάσει στη Ρώμη, και εν τω μεταξύ είχε αποθάνει ο Τιβέριος, ο δε νέος βασιλεύς Γάϊος Καλιγούλας, τον εξόρισε στην Βιέννη, όπου υπέστη μεγάλες συμφορές και απελπισμένος, αυτοκτόνησε.

Ο Βιτέλλιος υποστηρίζει ότι την ίδια τύχη είχε και ο Καϊάφας, ο οποίος αυτοκτόνησε. Το ίδιο δέχεται και ο Κλήμης Ρώμης. Ο δε πεθερός του Καϊάφα, Άννας,  είχε κι αυτός– Θεία δίκη – κακό θάνατο. (σσ. ΜΕΛΕΤΙΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΘΗΝΩΝ,ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΤΟΜΟΣ 1, εν Βιέννη της Αούστριας 1794, σσ. 119-126). Αξίζει να αναφέρουμε κλείνοντας το σημείωμα, ότι η σύζυγος του Πιλάτου, Πρόκλα, μετά τον φοβερό του θάνατο, μετανόησε, βαπτίστηκε χριστιανή, έζησε με πίστη και ευσέβεια και τελειώθηκε ειρηνικά. Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη της στις 27 του Οκτωβρίου.

Πηγή: Αβερκίου Ιερομονάχου Αγιορείτου, Ιστορία ακριβής περί των κατά την Σταύρωσιν και Ανάστασιν του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού τελεσθέντων, Συγγραφείσα το πρώτον υπό Ιουδαίου τινός Αινέα, συγχρόνου του Σωτήρος Μεταφρασθείσα δε εις την Λατινίδα γλώσσαν υπό Νικοδήμου τοπάρχου του εκ Ρώμης, Σώζεται εν τινι χειρογράφω εν τω Αγίω Όρει, Εν Βάρνη 1896, σσ. 60-63.

Κυριακή Των Βαΐων: Δείτε Γιατί Πρέπει Να Βάλετε Ένα Φύλλο Στο Πορτοφόλι Σας

Σαρακοστή, η περίοδος της καθαρτήριας διαδικασίας σε όλα τα επίπεδα. Από την Καθαρά Δευτέρα αρχίζει η προετοιμασία τού σώματος και της ψυχής, με τη νηστεία και την αποχή από εκδηλώσεις χαράς, που διαρκεί έως και την Κυριακή του Πάσχα.

Τα έθιμα της Μ. Εβδομάδας και της Λαμπρής με ρίζες που χάνονται βαθιά μέσα στην ιστορία, εξακολουθούν να αναβιώνουν στον Έβρο, ίσως διαφοροποιημένα σε σχέση με το παρελθόν και παρουσιάζοντας μία πολυμορφία από τόπο σε τόπο, διατηρώντας όμως αναλλοίωτο το θρησκευτικό τους πυρήνα. Διαβάστε επίσης: Κυριακή των Βαΐων: Έθιμα από όλη την Ελλάδα!

Την προηγούμενη της Κυριακής του Πάσχα, γιορτάζουμε την Κυριακή των Βαΐων και το πέταγμα στον αέρα και εντός του ναού από τον ιερέα φύλλων από βάγια, τα οποία προσπαθούν να πιάσουν οι πιστοί πριν πέσουν κάτω για να τα βάλλουν στο πορτοφόλι τους και να μην αδειάσει όλο το χρόνο.

Επίσης: Τι καιρό θα κάνει το Πάσχα σύμφωνα με τα Μερομήνια;
Στα χωριά, ιδιαίτερα στο βόρειο τμήμα του νομού, από τη Μεγάλη Τετάρτη ετοιμαζόταν το κόκκινο χρώμα, που συμβολίζει το αίμα του Χριστού, βράζοντας σε νερό με λίγο αλάτι τις φλούδες των κρεμμυδιών. Την ίδια ημέρα έβαφαν το πρώτο κόκκινο αυγό που προορίζονταν για το εικονοστάσι και την Παναγιά. Θα παρέμενε εκεί όλο το χρόνο, ενώ του απέδιδαν και θεραπευτικές ιδιότητες, καθώς όταν ένα παιδί της οικογένειας έκλαιγε γιατί κάπου πονούσε περιστρέφανε το αυγό από το εικονοστάσι γύρω από το πρόσωπό του για να φύγει ο πόνος.

Κυριακή Των Βαΐων

Η Μεγάλη Πέμπτη γνωστή και ως «Κόκκινη Πέμπτη» είναι η ημέρα της βαφής των αυγών.
Από τη Μ. Πέμπτη και για 40 ημέρες βάφανε κόκκινα αυγά, τα οποία σε περίπτωση που δεν καταναλώνονταν έως και τη γιορτή της Αναλήψεως έπρεπε να τα ρίξουν σε νερό (ποτάμι ή πηγάδι).

Στο νερό ρίχνουν και το αυγό της Παναγιάς του προηγούμενου χρόνου από το εικονοστάσι. Το βράδυ της Μ. Πέμπτης οι περισσότεροι κάτοικοι του χωριού, κυρίως οι γυναίκες ξενυχτούν το Χριστό όπως θα έκαναν με έναν δικό τους νεκρό. Μάλιστα άτομα που αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα υγείας φέρουν κοντά στο σταυρό ένα ρούχο τους για να το φορέσουν αργότερα και να θεραπευτούν.

Πρέπει να φοράμε μαύρα όταν πεθαίνει κάποιος;

Κανονικά εμείς οι Χριστιανοί δεν πρέπει να φοράμε μαύρα λόγω πένθους διότι, πως είναι δυνατόν να πενθούμε αφού πιστεύουμε στην Ανάσταση και στη Ζωή μετά Θάνατον;

Το δέκατο ένατο αιώνα μια χήρα αναμενόταν να φοράει βαριά μαύρα ρούχα και πέπλα για τουλάχιστον δύο χρόνια μετά το θάνατο του συζύγου της και ν’αποφεύγει όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις, ενώ ακόμα και σήμερα υπάρχουν δοξασίες που «υπαγορεύουν» οι χήρες να μην αναμιγνύονται στην παρασκευή των γλυκισμάτων του γάμου καθώς και στα προικιά. Και αν μπει στο σπίτι χήρα την πρώτη του μήνα θεωρείται γρουσουζιά.

Γίνεται εύκολα κατανοητό ότι τα  μαυρα εχουν μεινει απο την παραδοση μας και συνεχιζουμε να τα φοραμε ως τιμης ενεκεν για τον νεκρο μας, ειναι ενας φορος τιμης για την μνημη του.

Οι χηρες λοιπον δεν χρειαζεται να φορανε ισοβιως τα μαυρα εκτος βεβαια εαν ετσι το νιωθουν. Γενικα κανεις δεν επιβαλει σε κανεναν τιποτα, αλλα ο καθενας πρατει συμφωνα με τη συνειδηση του.

Τα μαύρα δεν έχουν καμία σχέση με την Ορθοδοξία, αλλά αποκλειστικά και μόνο με τις παραδόσεις.

Συγκλονιστικό: Οι Άγιοι Παΐσιος και Πορφύριος έσωσαν 19χρονο

Συγκλονιστική είναι εξομολόγηση του πατέρα και του ιερέα, ο οποίος μετέφερε στο νοσοκομείο τα άμφια των δύο οσίων και τα ακούμπησε στο κεφάλι του νεαρού.

Ο άγιος Παΐσιος και ο άγιος Πορφύριος έσωσαν τον έφηβο, που είχε πέσει στις 22 Απριλίου από την οροφή του Κολυμβητηρίου της Ξάνθης και βρισκόταν για οκτώ ολόκληρες μέρες σε κωματώδη κατάσταση!

Άφωνοι έμειναν ακόμη και οι γιατροί του Νοσοκομείου Καβάλας, όταν έγιναν μάρτυρες του θαύματος που επανέφερε στη ζωή τον 16χρονο Δημήτρη Νικολόπουλο, για τον οποίο είχε χαθεί κάθε ελπίδα.

Όλα άρχισαν όταν οι απελπισμένοι γονείς άκουσαν από ένα φιλικό τους ζευγάρι για τον πατέρα Ιωάννη, εφημέριο του Ιερού Ναού του Αγίου Γεωργίου Κουτσού στην Ξάνθη, που μπορούσε να τους βοηθήσει με το σκουφάκι του αγίου Παϊσίου.

«Σκέφτηκα πως ήταν αδύνατον να φέρω τα άμφια του αγίου Παϊσίου, λόγω της μεγάλης απόστασης, καθώς ήταν στην Αλεξανδρούπολη και δεν θα προλάβαινα. Η καλύτερη δυνατή λύση ήταν να παρακαλέσω την ηγουμένη Άννα από την Ιερά Μονή Αγίου Πορφυρίου, που βρίσκεται στον Γέρακα Ξάνθης, να μου παραχωρήσει το ιερό πετραχήλι του αγίου Πορφυρίου. Πήγα, λοιπόν, στην Καβάλα, όπου βρισκόταν το παιδί, και προσευχήθηκα για την υγεία του Δημήτρη. Το αγόρι ήταν παραμορφωμένο» αποκαλύπτει ο πατέρας Ιωάννης.

Κατά τη διάρκεια των προσευχών ρώτησε τις νοσοκόμες και το ιατρικό προσωπικό αν του επέτρεπαν να ακουμπήσει το πετραχήλι στο κεφάλι του μικρού Δημήτρη. Εκείνη τη στιγμή προσεύχονταν όλοι.

«Είπα το «Χριστός Ανέστη», καθώς ήταν η περίοδος του Πάσχα, και, ενώ υπήρχε πλήρης ησυχία, τα μηχανήματα άρχισαν να κάνουν τον γνωστό ήχο, δηλαδή σαν να χτυπά συναγερμός, ότι κάτι γίνεται, κάτι συμβαίνει! Ένιωσα ένα κάψιμο στην πλάτη, το οποίο δεν το έχω ζήσει ποτέ όσα χρόνια είμαι ιερέας» περιγράφει με κατάνυξη ο ιερωμένος.

Υπόσχεση

Φεύγοντας υποσχέθηκε στους γονείς να φέρει στον μικρό Δημήτρη και κειμήλια του αγίου Παϊσίου, όπως τον ξυλόγλυπτο σταυρό που είχε φτιάξει μόνος του, ένα κομποσκοίνι που είχε πλέξει, καθώς και τα άμφιά του, μια πετσέτα προσώπου του, τη ζώνη που φορούσε στη μέση, το σκουφάκι και το γιλέκο του, τα οποία είχε κληρονομήσει το πνευματικό παιδί του αγίου, ο Ανέστης Μαυροκέφαλος. Πράγματι, επέστρεψε με τα άμφια στις 30 Απριλίου και του διάβασε ευχές.

«Τηλεφώνησα στον πατέρα να περιμένει το θαύμα. Οι γονείς του δεν ήταν εκεί, καθώς οι γιατροί τούς είχαν πει να πάνε στο σπίτι και να ξεκουραστούν» λέει ο πατέρας Ιωάννης.

Την επόμενη μέρα τον κάλεσε συγκινημένος ο πατέρας του παιδιού Βασίλης Νικολόπουλος. Ο ίδιος διηγείται τι ακριβώς του είπε: «Το θαύμα είχε ήδη γίνει! Το παιδί κουνούσε και τα χέρια και τα πόδια του! Οι γιατροί ομολόγησαν ότι είναι απίστευτο αυτό που έχει συμβεί. Οι ελπίδες που του έδιναν ήταν ελάχιστες, καθώς είχε υποστεί βαρύτατες εγκεφαλικές κακώσεις. Ο Δημήτρης ξύπνησε πλήρως και είπαν ότι εγκεφαλικά δεν έχει κανένα πρόβλημα. Ζήσαμε το θαύμα και προσευχηθήκαμε όλοι μαζί. Το παιδί μας σώθηκε!» εξομολογείται.

Το θαύμα, το οποίο συγκλονίζει τη βόρεια Ελλάδα, αναρτήθηκε στη σχετική ιστοσελίδα του Ιερού Ησυχαστηρίου του αγίου Πορφυρίου, ενώ ο μικρός Δημήτρης θα μεταφερθεί το επόμενο διάστημα στο Κέντρο Αποκατάστασης Animus στη Λάρισα, καθώς φέρει σοβαρά κατάγματα.

Θεία παρέμβαση και σε 22χρονο!

Σχεδόν δύο εβδομάδες νωρίτερα είχε γίνει άλλο ένα θαύμα, με έναν 22χρονο που νοσηλεύτηκε στο ίδιο νοσοκομείο και αρχικά θεωρούνταν κλινικά νεκρός. Βλέποντας το παιδί τους να αργοσβήνει, οι γονείς του ζήτησαν να φέρουν το σκουφάκι του αγίου Παϊσίου και να τον σταυρώσουν με αυτό, καθώς δεν είχαν να ελπίζουν παρά μόνο στη θεία παρέμβαση.

Οι γονείς γνώριζαν ότι ένα πνευματικό παιδί του αγίου Παϊσίου από την Αλεξανδρούπολη διατηρεί κειμήλιά του και το παρακάλεσαν να φέρει το σκουφάκι και το γιλεκάκι του αγίου, για να προσευχηθούν για το παλικάρι τους. Έχοντας εναποθέσει τις ελπίδες τους στον Θεό περίμεναν μόνο ένα θαύμα για να σωθεί, κι αυτό έγινε!

Ο 22χρονος, που ήταν κλινικά νεκρός, ξύπνησε, σηκώθηκε και είναι μια χαρά στην υγεία του! Μάρτυρες του περιστατικού έγιναν μέλη του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού του Νοσοκομείου Καβάλας, που εξιστόρησαν και στους γονείς του 16χρονου Δημήτρη από την Ξάνθη τι είχε συμβεί μερικές μέρες νωρίτερα με τον 22χρονο, όταν τους είδαν να υποφέρουν. Έτσι ειδοποιήθηκε ο πατέρας Ιωάννης Μαρέλης.

Πηγή: Εφημερίδα espresso

Παρακολουθήστε ζωντανά την Θεία Λειτουργία της Κυριακής

Παρακολουθήστε σε ζωντανή μετάδοση την Θ.Λειτουργία απο την τηλεόραση της ΕΡΤ2.


  

Την έσωσε ένα αντίδωρο (Η ιστορία είναι πέρα για πέρα αληθινή)

Την έσωσε ένα αντίδωρο (Η ιστορία είναι πέρα για πέρα αληθινή)

Η ιστορία, που θα σας αφηγηθώ είναι πέρα για πέρα αληθινή, όσα απίστευτα στοιχεία και αν έχει. Συνέβη στις αρχές Δεκέμβρη 2007.

Οι έννοιες και οι φροντίδες της καθημερινότητας με είχαν καταβάλει εκείνο τον καιρό και ιδιαίτερα κάποιες οικογενειακές υποθέσεις μου είχαν προκαλέσει μεγάλη στεναχώρια. Τέλος πάντων σκεφτόμουν, τα έχει αυτά η ζωή. Αυτό, όμως, που ένοιωσα εκείνο το πρωί ήταν για μένα -έτσι σκεφτόμουν τότε- τελειωτικό.

Από την προηγούμενη είχα κάποιες εκκρεμότητες να φέρω σε πέρας και μάλιστα οικονομικές, που με είχαν στενοχωρήσει και με είχαν αγχώσει πολύ. Είχα πάει στο ταμείο των υπαλλήλων της υπηρεσίας που εργάζομαι και είχα εισπράξει το ποσό ενός δανείου 20.000 ευρώ, προκειμένου να εξοφλήσω την τράπεζα η οποία μας έβγαλε το εξοχικό σπίτι σε πλειστηριασμό και προχώρησε σε κατάσχεση. Ήμουν πολύ στεναχωρημένη, γιατί αυτό το σπίτι είχε φτιαχτεί με πολύ μόχθο και κάθε καλοκαίρι πηγαίναμε με τα παιδιά εκεί για διακοπές.

Δεν ήθελα με κανένα τρόπο να το χάσω, αν και οικονομικά ήμουν σε πολύ δύσκολη κατάσταση, αφού βασιζόμουν μόνο στο μισθό μου. Τέλος πάντων ζήτησα από την υπηρεσία δάνειο, για το οποίο μου κρατάνε κάθε μήνα 250 ευρώ από το μισθό. Μόλις το εισέπραξα σε μετρητά πήγα στην τράπεζα και έστειλα 6.000 ευρώ σε έναν θείο, που είχε καταβάλει εγγύηση για να μη γίνει η κατάσχεση και τα υπόλοιπα 14.000 θα τα έβαζα σε λογαριασμό της τράπεζας, τον οποίο όμως δεν είχα και έπρεπε να τηλεφωνήσω να μου τον πουν. Και ώσπου να τελειώσω με όλα αυτά η τράπεζα έκλεισε.

Έτσι σκέφθηκα να αφήσω τα χρήματα, μαζί με όλα τα χαρτιά, όπως ήταν,μέσα στο αυτοκίνητό μου, στο τσεπάκι της πόρτας του οδηγού. Εκεί ποιός να τα πειράξει. Άλλωστε πρωί-πρωί θα πήγαινα να τα καταθέσω. Ποτέ δεν είχα χάσει κάτι από το αυτοκίνητο. Μάλιστα τα έβαλα σε ένα φάκελο από αυτούς των δημοσίων υπηρεσιών καθώς τους φύλαγα, όταν η ταμίας μας πλήρωνε και μας έβαζε τα χρήματα στο φάκελο. Εγώ πάντα της γκρίνιαζα γι’ αυτό ότι ο τρόπος αυτός είναι απαρχαιωμένος, αλλά εκείνη εξακολουθούσε το σύστημά της. Έτσι κρατούσα τους φακέλους κι όλο και κάπου μου χρησίμευαν. Ίσως σας κουράζω με λεπτομέρειες αλλά θα δείτε παρακάτω γιατί σας τις αναφέρω.

Εκείνο το πρωί λοιπόν ξεκίνησα να πάω στη τράπεζα για την κατάθεση των χρημάτων. Το αυτοκίνητο, ενώ συνήθως το παρκάρω στην πυλωτή της πολυκατοικίας, εκείνο το βράδυ το είχα παρκάρει λίγο παραπέρα από το σπίτι, γιατί κάποιος μου είχε πιάσει το πάρκιν. Πηγαίνω εκεί που το είχα παρκάρει, πολύ κοντά στο σπίτι και σε σίγουρο μέρος, αλλά το αυτοκίνητο πουθενά. Κοπήκανε τα πόδια μου. Δεν ήταν δυνατόν. Στη γειτονιά. Λίγα μέτρα από το σπίτι. Ποτέ κανείς δεν είχε παραπονεθεί για κλοπές. Είμαστε ήσυχη γειτονιά. Κόντεψα να τρελαθώ. Δεν ήταν μόνο το αυτοκίνητο που έχασα, κι αν το εύρισκα και πως θα το εύρισκα, και πως θα πηγαίνω στη δουλειά και πως θα πηγαίνει ο γιος μου στο σχολείο που τον πήγαινα εγώ κάθε πρωί, δεν ήταν που δεν είχα καθόλου χρήματα να αγοράσω άλλο, ήταν ότι είχα μέσα και τις 14.000 ευρώ. Πήγα να τρελαθώ πραγματικά.

Και εκτός αυτού και το σπίτι θα έχανα, αφού δεν πρόλαβα να στείλω τα χρήματα στην τράπεζα. Και το αυτοκίνητο και τα χρήματα, αλλά και θα μου κρατούσαν κι από τον μισθό μου 250 ευρώ το μήνα γι’ αυτό το δάνειο. Τρελάθηκα. Ένοιωσα δύσπνοια, κιτρίνισα. Γύρισα στο σπίτι και κάθισα μουδιασμένη. Τώρα τι να κάνω. Παίρνω αμέσως το 100 και καταγγέλλω τη κλοπή. -Τι να σας πω κυρία μου, μου λέει στην άλλη άκρη της γραμμής ο αστυνομικός, στην Αθήνα κάθε μέρα κλέβονται 100 αυτοκίνητα. Θα δώσουμε τα στοιχεία στα περιπολικά κι αν τύχει και πέσουμε επάνω.. αν είστε τυχερή… πηγαίνετε και στο αστυνομικό τμήμα να κάνετε και μήνυση κατά αγνώστων. Όλα μαύρα…Πηγαίνω στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής μου, κι εκεί τα ίδια.Εκεί ένα παιδί, νέος αστυνομικός, μου φέρνει ένα μπουκαλάκι νερό -πως θα με είδε το παιδί- και μου λέει.
– Ηρεμήστε μπορεί και να το βρείτε…

Γυρίζω σπίτι και περιμένω…Στη στιγμή άρχισα να σκέφτομαι τα γεγονότα. Πως συνέβη αυτό, γιατί συνέβη αυτό, γιατί ο Θεός να μου δώσει αυτή τη δοκιμασία…Εκεί μου ήρθε τότε στο νου μια κουβέντα, που μου είχε πει ένα σεβάσμιος γέροντας κάποτε, που πήγα κοντά του να εξομολογηθώ. Ήμουν τότε πολύ στενοχωρημένη και ανήσυχη για τα παιδιά μου, για τη ζωή μου…έκλαιγα, μιλούσα κι έκλαιγα…τότε μου λέει.
– Μην κλαις. Ο Θεός μας δίνει τις δοκιμασίες για κάποιο λόγο. Είναι, όμως, πατέρας μας και αγαπάει τα παιδιά του. Το καλό μας θέλει. Πρέπει να του έχουμε εμπιστοσύνη. Για κάποιο λόγο μας τα στέλνει όλα τούτα. Μην κλαις. Είναι αμαρτία, γιατί δείχνεις ότι δεν τον εμπιστεύεσαι…Να κάνεις την προσευχή σου και να αφήνεσαι με εμπιστοσύνη στο θέλημά του.

Εγώ, όμως, είμαι ένας άνθρωπος κοσμικός. Ψάχνω βέβαια τα πνευματικά μονοπάτια, αλλά πολύ μικρή είναι η πίστη μου. Θυμήθηκα τα λόγια τούτα του γέροντα και σκέφτηκα ξανά τα γεγονότα κάτω από άλλη ματιά. Για ποιό λόγο γίνονται όλα, για κάποιο λόγο μας στέλνει ο Θεός τις δοκιμασίες. Για λίγο όμως, γιατί ξανά με κυρίευσε η απελπισία, αλλά πάλι ξανασκέφτηκα τα λόγια του γέροντα.. Και τότε ξαφνικά θυμήθηκα ότι μου είχε δώσει μια προσευχή να διαβάζω στα δύσκολα αλλά… και στα εύκολα μου είχε πει. Έψαξα πού την είχα καταχωνιάσει εδώ και τόσα χρόνια -θα είχαν περάσει 8-9 χρόνια από τότε. Τη βρήκα όμως, δεν την είχα πετάξει. Την διάβασα πολλές φορές. Ήταν η προσευχή των πατέρων της Όπτινα. Σε λίγο ξαναπήρα τηλέφωνο το 100. Τίποτα. Το αστυνομικό τμήμα τίποτα. Ήρθε μεσημέρι. Γύρισαν τα παιδιά από τα σχολεία τους. Του είπα τα καθέκαστα. Στεναχωρέθηκαν πολύ. Εγώ μουδιασμένη, αλλά κάπου άρχισα να σκέφτομαι ότι πρέπει να αποδέχομαι αυτά που μου τυχαίνουν στην ζωή. Να έχω εμπιστοσύνη στο Θεό.

Μάλλον, όμως, το ’κανα και αναγκαστικά, αφού δεν μπορούσα να κάνω και τίποτε άλλο. Όμως αυτή η κουβέντα του γέροντα όλο και μεγάλωνε στο μυαλό μου…Όλα γίνονται για κάποιο σκοπό… Όλα γίνονται για κάποιο σκοπό. Άρα πρέπει να σκεφτώ ποιός είναι ο σκοπός, είπα εγώ στον εαυτό μου, αφού αυτή είναι η πάγια τακτική μου, όλα να τα εξηγώ. Έλα, όμως, που ορισμένα είναι πάνω από τη δύναμη του νου μου.
Έτσι πέρασε η μέρα. Κάνοντας τηλεφωνήματα, αγωνιώντας, ξανακάνοντας προσευχή.

Κατά τις 11:30 η ώρα το βράδυ ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο.
– Κυρία μου είμαστε από το αστυνομικό τμήμα Κάτω Πατησίων. Έχετε ένα αυτοκίνητο άσπρο, τάδε μάρκα με τάδε νούμερα. Η καρδιά μου κόντευε να σπάσει.
Ναι. Τι έγινε• Έχουμε εδώ δυο άτομα που είχαν το αυτοκίνητό σας• τους σταματήσαμε για έλεγχο και βρήκαμε το δίπλωμα και τα χαρτιά σας. Ελάτε αμέσως.
Έτρεξα κατευθείαν εκεί. Ήταν δυο νεαροί -όχι κακά παιδιά- με σκυμμένο το κεφάλι.
Κυρία μου, μου λέει ο διοικητής τι είχατε στο αυτοκίνητό σας εκτός από τα χαρτιά σας; Χρήματα κύριε διοικητά. Πόσα; 14.000 ευρώ. Καλά κυρία μου, αφήνουμε τόσα λεφτά στο αυτοκίνητο; Τι να του πω δίκιο είχε. Βγάζει τότε από το συρτάρι του ένα φάκελο, τον φάκελο της υπηρεσίας μου, που είχα βάλει μέσα τα χρήματα και μου λέει. Μετρήστε τα. Κοπήκανε τα πόδια μου. Μα ήταν δυνατόν; Αρχίζω και μετράω.

Τα χρήματα ήταν όλα εκεί δεν έλειπε ούτε ένα ευρώ. Δεν είναι δυνατόν λέω. Πως έγινε αυτό; Ρωτάει τότε ο διοικητής τους νεαρούς. Τι έγινε παιδιά; Πως και δεν πειράξατε τα χρήματα; Δεν τα βρήκατε;
Όχι απαντάει ο ένας. Δηλαδή βρήκαμε τον φάκελο, αλλά δεν τον ανοίξαμε. Γιατί τους ρωτά ο αστυνομικός. Να καθώς ψάχναμε το αυτοκίνητο, στο ντουλαπάκι μπροστά, του συνοδηγού βρήκαμε τα διπλώματα της κυρίας και των παιδιών της, την άδεια του αυτοκινήτου και βρήκαμε κι έναν φάκελο ίδιο που είχε μέσα ένα κομμάτι ψωμί από την εκκλησία, ξερό.
– Αντίδωρο το λένε , του λέει ο άλλος.
– Ναι αντίδωρο. Ε, και καθώς ψάχναμε βρήκαμε στο τσεπάκι στο πλάι του αυτοκινήτου και αυτό τον φάκελο και είπαμε ότι αντίδωρο θα ’χει πάλι μέσα αυτή, όπως είχε στο άλλο. Φαίνεται ότι θα ’ναι καμιά θρήσκα… Και έτσι δεν ανοίξαμε τον φάκελο..

Μείναμε όλοι άφωνοι. Μαζεύτηκαν όλοι οι αστυνομικοί γύρω-γύρω και κοιτούσαν παραξενεμένοι. Κανείς δε μιλούσε.
Δεν θα σας κουράσω με άλλες λεπτομέρειες. Σε λίγο ήρθαν οι γονείς τους -καλοί άνθρωποι- απέσυρα τη μήνυση και γύρισα σπίτι. Εκεί έγινε πάλι άλλο σκηνικό. Τα παιδιά μου δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι το αυτοκίνητο βρέθηκε άθικτο, μόνο η βενζίνη είχε τελειώσει, και τα χρήματα όλα. Ήταν συγκλονιστικό. Δηλαδή ένα μικρό κομματάκι αντίδωρο μπόρεσε να ανατρέψει μια σειρά γεγονότων. Γιατί, αν είχαν βρει τα χρήματα, σίγουρα τα πράγματα θα έβαιναν αλλιώς. Και πότε το είχα βάλει εκεί το αντίδωρο ούτε που θυμόμουν. Εκείνο το ντουλαπάκι σπάνια το ανοίγω. Και το αντίδωρο θα το είχα από το καλοκαίρι ίσως, που πηγαίνω καμιά φορά σε κάποιο προσκύνημα. Αλλά πάλι πως το έβαλα μέσα στο φάκελο. Ούτε που μπορώ να θυμηθώ.

Σημασία βέβαια έχει πως το γεγονός αυτό με έκανε να βλέπω τη ζωή αλλιώς. Να βλέπω με σεβασμό το καθετί και να αποδέχομαι με σεβασμό σχεδόν με ευγνωμοσύνη ακόμα και τα άσχημα, που μου συμβαίνουν στη ζωή.
Το περιστατικό έγινε αιτία να επηρεαστούν αρκετοί άνθρωποι. Πρώτη εγώ. Μετά τα παιδιά μου, που συνήθως με κοντράρουν πάνω σ’ αυτά τα ζητήματα, τώρα όλο και συζητούν θέματα πνευματικά και ο μικρός -τελειόφοιτος λυκείου- εφέτος για πρώτη φορά νήστεψε. Αυτό τον καιρό συμμετέχω σε κάποιο μεταπτυχιακό πρόγραμμα και επειδή εκείνη την ημέρα δεν πήγα στο μάθημα εξήγησα στον καθηγητή μου τι είχε συμβεί. Την άλλη μέρα, όταν του είπα την συνέχεια, κούνησε σκεφτικός το κεφάλι και με παρότρυνε να πάω να κοινωνήσω, πράγμα που έκανα καθώς πλησίαζε η γιορτή του αγίου Νικολάου. Περιττό να πω ότι ανέφερε το γεγονός σε όλο το τμήμα και έμειναν να με κοιτάζουν όλοι κατάπληκτοι.

Η μητέρα του ενός από τα παιδιά, που είχαν πάρει το αυτοκίνητό μου τηλεφώνησε λίγο μετά τα Χριστούγεννα και μου είπε πως ο γιος της τής ζήτησε να νηστέψει και να πάει να κοινωνήσει, γιατί του έκανε λέει μεγάλη εντύπωση το γεγονός με το αντίδωρο και το ότι δεν είχε συνέπειες η κακή του αυτή πράξη για την οποία και είχε μετανιώσει πικρά… Οι συνάδελφοι στη δουλειά άκουσαν το γεγονός, ορισμένοι μπορεί να το ξέχασαν, ορισμένοι, όμως, που και μου το θυμίζουν και συχνά κουβεντιάζουμε για το αν υπάρχουν δυνάμεις πάνω από μας, που ρυθμίζουν τις ζωές μας. Και ακόμα η διήγηση του γεγονότος αυτού με έκανε να έρθω κοντά με μια φίλη, που με βοηθά να βαδίσω στον δρόμο τον πνευματικό με όλο και πιο σίγουρα βήματα. Τη λένε Αγγελική.

Τα λόγια αυτά του γέροντα, τα λόγια της προσευχής, τα θυμάμαι πάντα στα δύσκολα, αλλά και στα εύκολα. Αυτή η προσευχή τυπώθηκε στο νου και στην καρδιά μου και τη ψιθυρίζω από τότε συχνά, σχεδόν κάθε μέρα…
«Κύριε…Στις απρόοπτες καταστάσεις μη μ’ αφήσεις να ξεχάσω ότι όλα παραχωρούνται από σένα… Δίδαξε με να δέχομαι με ακλόνητη πεποίθηση ότι τίποτε δεν συμβαίνει, χωρίς να το επιτρέψεις εσύ…
Κύριε, δος μου τη δύναμη να υποφέρω τον κόπο της ημέρας αυτής σε όλη τη διάρκειά της. Καθοδήγησε τη θέλησή μου και δίδαξε με να προσεύχομαι, να πιστεύω, να υπομένω, να συγχωρώ και ν’ αγαπώ. ΑΜΗΝ».
Και μέσα στο τρέξιμο της καθημερινότητας δεν βάζει ο νους του ανθρώπου τι μπορεί να του ξημερώσει και τι πράγματα μπορεί να του συμβούν.

«ΕΝΟΡΙΑΚΑ ΝΕΑ» Αγίου Γεωργίου Διονύσου Αττικής

πηγη agioritikovima.gr

Γιατί οι Ορθόδοξοι δεν γιορτάζουμε ποτέ το Πάσχα Μάρτιο και οι Καθολικοί ποτέ τον Μάιο

Φέτος οι Ορθόδοξοι θα εορτάσουμε το Πάσχα, όπως οι περισσότεροι ήδη έχουμε σπεύσει να ενημερωθούμε, στις 28 Απριλίου, ενώ οι Καθολικοί θα εορτάσουν το Πάσχα, μια εβδομάδα νωρίτερα στις 21 Απριλίου.

ο 2017, όπως και το 2014 Ορθόδοξοι και Καθολικοί εορτάσαμε το Πάσχα μαζί. Γεγονός σπάνιο, αφού Ορθόδοξοι και Καθολικοί δεν εορτάζουμε το Πάσχα από κοινού; Γιατί συμβαίνει αυτό; Για ποιο λόγο οι Ορθόδοξοι και δεν θα εορτάσουμε ποτέ το Πάσχα Μάρτιο και οι Καθολικοί Μάιο; Ποια είναι η επόμενη φορά που θα έχουμε κοινό Πάσχα Ορθόδοξοι και Καθολικοί;

Ο κύκλος της Σελήνης

Όλα ξεκίνησαν από τους Εβραίους, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν το σεληνιακό ημερολόγιο που βασιζόταν στον κύκλο της Σελήνης. Γιόρταζαν το Πάσχα -από την εβραϊκή λέξη «πεσάχ» που σημαίνει «διέλευση» (της Ερυθράς Θάλασσας)- την 14η του μήνα Νισάν, η οποία ήταν η μέρα της πρώτης εαρινής πανσελήνου, που συμβαίνει κατά την εαρινή ισημερία ή αμέσως μετά από αυτήν.

Η εαρινή ισημερία συνδέθηκε με τον εορτασμό του Χριστιανικού Πάσχα από τα πρώτα κιόλας χρόνια μετά την Ανάσταση του Χριστού. Αυτό συνέβη, επειδή ο Χριστός αναστήθηκε την πρώτη ημέρα μετά το Εβραϊκό Πάσχα, που έπεσε εκείνο το χρόνο Σάββατο (το οποίο άρχιζε τότε -όπως και οι υπόλοιπες ημέρες- στις 6 το απόγευμα της Παρασκευής).

Αρχικά, οι διάφορες χριστιανικές τοπικές εκκλησίες γιόρταζαν το Πάσχα σε διαφορετικές ημερομηνίες. Οι ιουδαΐζουσες εκκλησίες κυρίως της Μικράς Ασίας το γιόρταζαν κατά την ημέρα του θανάτου του Χριστού την 15η του εβραϊκού μήνα Νισάν (σε όποια ημέρα της εβδομάδας έπεφτε), ενώ οι εθνικές εκκλησίες προτιμούσαν την πρώτη Κυριακή -ως αναστάσιμη ημέρα- μετά τη πρώτη εαρινή πανσέληνο.

Λόγω αυτών των διαφωνιών, η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος στη Νίκαια, υπό τον Μέγα Κωνσταντίνο το 325 μ.Χ., αποφάσισε ότι το Πάσχα θα εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο της άνοιξης και, αν η πανσέληνος συμβεί Κυριακή, τότε την αμέσως επόμενη Κυριακή. Με αυτό τον τρόπο, αφενός το χριστιανικό Πάσχα δεν θα συνέπιπτε ποτέ με το εβραϊκό, αφετέρου ο εορτασμός του χριστιανικού Πάσχα συνδέθηκε με ένα αστρονομικό φαινόμενο, την εαρινή ισημερία και την πρώτη πανσέληνο της άνοιξης (την «Πασχαλινή πανσέληνο»).

Συνεπώς, για να υπολογιστεί η ημερομηνία του Πάσχα ενός έτους, αρκούσε να βρεθεί αρχικά η ημερομηνία της πρώτης εαρινής πανσελήνου και, στη συνέχεια, η πρώτη Κυριακή μετά από αυτή την πανσέληνο. Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος ανέθεσε στον Πατριάρχη Αλεξανδρείας να γνωστοποιεί κάθε χρόνο στις άλλες εκκλησίες την ημέρα του Πάσχα, αφού προηγουμένως είχε υπολογιστεί η ημερομηνία της πρώτης εαρινής πανσελήνου, με τη βοήθεια των αστρονόμων της Αλεξάνδρειας.

Τα σφάλματα

Το ημερολόγιο που ίσχυε την εποχή της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, ήταν το Ιουλιανό που είχε θεσπίσει ο Ιούλιος Καίσαρας το 45 π.Χ., με τη βοήθεια του αλεξανδρινού αστρονόμου Σωσιγένη. Ο τελευταίος, βασιζόμενος στους υπολογισμούς του Ιππάρχου (ο οποίος πριν έναν αιώνα με αξιοθαύμαστη ακρίβεια είχε υπολογίσει πως το ηλιακό έτος έχει διάρκεια 365,242 ημερών), θέσπισε ένα ημερολόγιο, του οποίου τα έτη είχαν 365 ημέρες, ενώ σε κάθε τέταρτο έτος (το λεγόμενο «δίσεκτο») πρόσθετε μία ακόμα ημέρα.

Όμως, σύμφωνα με τον Διονύση Σιμόπουλο, επίτιμο διευθυντή του Πλανηταρίου του Ιδρύματος Ευγενίδου, το Ιουλιανό Ημερολόγιο είχε μια μικρή απόκλιση, καθώς η διάρκεια του ηλιακού έτους στην πραγματικότητα είναι 365,242199 ημέρες. Έτσι, το έτος του Σωσιγένη είναι μεγαλύτερο του πραγματικού κατά 11 λεπτά και 13 δευτερόλεπτα.

Ανά τετραετία το μικρό αυτό σφάλμα φθάνει περίπου τα 45 λεπτά, ενώ κάθε 129 χρόνια φθάνει την μία ημέρα, με αποτέλεσμα να μετακινείται συνεχώς νωρίτερα η εαρινή ισημερία. Το λάθος συσσωρευόταν και έτσι ενώ η εαρινή ισημερία την εποχή του Χριστού συνέβη στις 23 Μαρτίου, το 1582 μ.Χ. είχε φτάσει να συμβαίνει στις 11 Μαρτίου.

Εκείνο το έτος, ο πάπας Γρηγόριος ΙΓ’ ανέθεσε στους αστρονόμους Χριστόφορο Κλάβιους και Λουίτζι Λίλιο να προωθήσουν μία ημερολογιακή μεταρρύθμιση. Η 5η Οκτωβρίου 1582 μετονομάστηκε 15η Οκτωβρίου, προκειμένου να διορθωθεί το λάθος των δέκα ημερών, που είχαν συσσωρευθεί τους προηγούμενους 11 αιώνες, έτσι ώστε η εαρινή ισημερία να επιστρέψει στην 21η Μαρτίου, όπως είχε συμβεί κατά την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο.

Το Νέο ή Γρηγοριανό Ημερολόγιο υιοθετήθηκε από τα καθολικά κράτη της Ευρώπης μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια, ενώ τα προτεσταντικά καθυστέρησαν πολύ περισσότερο. Η αντίδραση της Ορθόδοξης Εκκλησίας στο Γρηγοριανό Ημερολόγιο ήταν ακόμη πιο μεγάλη, με συνέπεια το Ιουλιανό Ημερολόγιο να παραμείνει σε ισχύ σε όλα τα Ορθόδοξα κράτη έως τον 20ο αιώνα.

Η αλλαγή στην Ελλάδα

Στην Ελλάδα το Ιουλιανό Ημερολόγιο αντικαταστάθηκε από το Γρηγοριανό, αρχής γενομένης στις 16 Φεβρουαρίου 1923, η οποία μετονομάστηκε σε 1η Μαρτίου. Αφαιρέθηκαν δηλαδή 13 ημέρες από το 1923, γιατί στις δέκα ημέρες λάθους Γρηγοριανού και Ιουλιανού μεταξύ 325 μ.Χ. και 1582 είχαν προστεθεί άλλες τρεις ημέρες, στη διάρκεια των περίπου τρεισήμισι αιώνων που είχαν περάσει από την εισαγωγή του Γρηγοριανού Ημερολογίου στη Δύση.

Αρχικά η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία -αντίθετα από το ελληνικό κράτος- διατήρησε το Ιουλιανό Ημερολόγιο, αλλά το 1924 αποδέχτηκε το εκκλησιαστικό ημερολόγιο να ταυτισθεί με το πολιτικό και να ισχύσει για τις ακίνητες εορτές. Δεν έκανε όμως κάτι ανάλογο για το Πασχάλιο Ημερολόγιο και για τις κινητές εορτές, που εξακολουθούν να υπολογίζονται με βάση το Ιουλιανό ή Παλαιό Ημερολόγιο.

Όμως, η διαφορά του εορτασμού του Πάσχα ανάμεσα σε Ορθόδοξους και Καθολικούς δεν βασίζεται μόνο στο λάθος του Ιουλιανού Ημερολογίου, αλλά και στο σφάλμα του λεγόμενου «Μετωνικού Κύκλου» του 5ου αιώνα π.Χ., τον οποίο χρησιμοποιούσαν οι χριστιανοί αλεξανδρινοί αστρονόμοι και με βάση τον οποίο η Ορθόδοξη Εκκλησία εξακολουθεί να υπολογίζει τις ημερομηνίες των μελλοντικών εαρινών πανσελήνων.

Στις 13 ημέρες της λανθασμένης Ιουλιανής εαρινής ισημερίας, πρέπει να προστεθεί και το λάθος του 19ετούς Μετωνικού κύκλου, το οποίο ανέρχεται, από το 325 μ.Χ. έως σήμερα, σε τέσσερις έως πέντε περίπου ημέρες, με συνέπεια η Μετώνεια (ή Ιουλιανή) πανσέληνος να υπολογίζεται τέσσερις έως πέντες ημέρες αργότερα από την πραγματική.

Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία εξακολουθεί να χρησιμοποιεί το παλαιό Ιουλιανό Ημερολόγιο και τον κύκλο του Μέτωνος για τον προσδιορισμό της ημερομηνίας του Πάσχα. Έτσι, συχνά το ορθόδοξο Πάσχα εορτάζεται όχι την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο, αλλά την επόμενη (όπως το 2012) ή μετά τη δεύτερη εαρινή πανσέληνο (όπως το 2002 και το 2013), αντί της πρώτης Κυριακής μετά την πρώτη εαρινή πανσέληνο, όπως είχε ορίσει η Σύνοδος της Νίκαιας.

Κοινό Πάσχα

Οι Καθολικοί γιορτάζουν το Πάσχα σύμφωνα με τον κανόνα της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, αλλά η εαρινή ισημερία και η εαρινή πανσέληνος υπολογίζονται σύμφωνα με το νέο Γρηγοριανό Ημερολόγιο, έχοντας λάβει υπόψη και το Μετώνειο σφάλμα. Έτσι, η Γρηγοριανή – Καθολική πανσέληνος είναι πολύ πιο κοντά στην αστρονομική (συχνά συμπίπτει ή απέχει μόνο μια ημέρα) από ό,τι η Ιουλιανή – Ορθόδοξη.

Στον 21ο αιώνα τα όρια εορτασμού του Ορθόδοξου Πάσχα υπολογίζεται ότι είναι από τις 4 Απριλίου το νωρίτερο έως τις 8 Μαΐου το αργότερο. Τα όρια του Καθολικού Πάσχα είναι από τις 22 Μαρτίου το νωρίτερο έως τις 25 Απριλίου το αργότερο. Αυτό σημαίνει ότι οι Καθολικοί δεν θα έχουν ποτέ Πάσχα τον Μάιο και οι Ορθόδοξοι ποτέ Πάσχα τον Μάρτιο.

Από κοινού εορτάζεται το Πάσχα για Ορθόδοξους και Καθολικούς, όταν τόσο η Γρηγοριανή, όσο και η Ιουλιανή – Μετώνεια πασχαλινή πανσέληνος πέσουν από την Κυριακή μέχρι το Σάββατο της ίδιας εβδομάδας (αρκεί να είναι μετά τις 3 Απριλίου και οι δύο πανσέληνοι), οπότε την αμέσως επόμενη Κυριακή είναι το κοινό Πάσχα.

Αυτό συμβαίνει και φέτος, στις 16 Απριλίου 2017, ενώ θα συμβεί και κατά τα έτη: 2025 (20 Απριλίου), 2028, 2031, 2034, 2037, 2038, 2041 κ.α. Συνολικά, κατά τον τρέχοντα αιώνα το Πάσχα θα είναι κοινό 31 έτη, ενώ κάθε επόμενο αιώνα αυτό θα συμβαίνει όλο και πιο σπάνια. Το τελευταίο κοινό Πάσχα υπολογίζεται ότι θα συμβεί το έτος 2698, καθώς μετά το 2700 -λόγω συσσώρευσης του Μετώνειου σφάλματος- δεν θα μπορούν να συμπέσουν ποτέ την ίδια εβδομάδα η Ιουλιανή και η Γρηγοριανή πανσέληνος.

Περίεργα Γεγονότα Στην Αγιά Σοφιά Τρομάζουν Τους Τούρκους! Τι Αναφέρει Ο Τουρκικός Τύπος

Τα τελευταία χρόνια ορισμένα γεγονότα με επίκεντρο την Αγία Σοφία και με αποκορύφωμα την απροσδόκητη εμφάνιση το καλοκαίρι του 2008 του Άγγελου στον Τρούλο, έχουν δημιουργήσει στους Τούρκους ένα κλίμα καχυποψίας και φόβου για κάποια «άγνωστα» μελλούμενα.

Παράλληλα, επανήλθαν στην επιφάνεια όλοι εκείνοι οι θρύλοι που κατά καιρούς είχαν συγκλονίσει και είχαν προκαλέσει στους μουσουλμάνους μια χαρακτηριστική φοβία για την εκ νέου ανάδυση της ορθόδοξης χριστιανικής ταυτότητας του ναού και τις κοσμογονικές συνέπειες αυτού του συγκλονιστικού γεγονότος, παρά του ότι λειτουργούσε μέχρι το 1934 σαν μουσουλμανικό τέμενος.

Πριν από λίγο καιρό η μεγάλης κυκλοφορίας τουρκική εφημερίδα, Σαμπάχ, παρουσίασε ένα πραγματικά καταπληκτικό αφιέρωμα για τα «Μυστήρια της Αγίας Σοφία», (Ayasofya” nın gizlemleri), όπου αποτυπώνεται με γλαφυρό τρόπο αυτό το κλίμα φοβίας που έχει καταβάλει τελευταία τους Τούρκους για τα όσα υπάρχουν κρυμμένα μέσα στον ιερό ναό και τα όσα προμηνύονται να συμβούν τα επόμενα χρόνια.

Το πρώτο σημαντικό στοιχείο από αυτό το αφιέρωμα, είναι μια αδιόρατη φοβία που διακρίνεται από τους Τούρκους στους κρυμμένους σταυρούς, συμβολικούς και μη, που υπάρχουν στο εσωτερικό του ναού, αλλά και στην κάτοψη όπως αυτή μπορεί κάποιος να την διακρίνει από ψηλά.

Έτσι μεγάλο δέος παρατηρείται για το λεγόμενο, (όπως το αναφέρουν χαρακτηριστικά οι Τούρκοι), «Σταυρό του Αποστόλου Αγίου Ανδρέα», ο οποίος όπως είναι γνωστό είναι ο ιδρυτής της εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης.

Σύμφωνα λοιπόν με τη Σαμπάχ, στην οροφή του ναού υπάρχει ο Σταυρός του Αγίου Ανδρέα σε διαγώνιο μορφή, ένα σημαντικό σύμβολο που όχι μόνο δεν χάθηκε στους αιώνες της οθωμανικής κατοχής αλλά δεσπόζει με όλη την συμβολική σημασία του. Παράλληλα και ο «Σταυρός του Ιουστινιανού» τρομάζει τους Τούρκους καθώς οι θρύλοι αναφέρουν για ένα πανάρχαιο κειμήλιο που βρίσκεται, άγνωστο που, μέσα στην Αγία Σοφία και μάλιστα προέρχεται από την Αίγυπτο και έχει τρομακτική δύναμη.

Γενικότερα η κατασκευή του μεγάλου αυτού ορθοδόξου αρχιτεκτονικού αριστουργήματος, σύμφωνα με τις ίδιες τις τουρκικές πηγές, βασίστηκε στο χριστιανικό σύμβολο του Σταυρού και το γεγονός αυτό εμπνέει το δέος αλλά και μια αδιόρατη φοβία για την μελλοντική επάνοδο της Αγίας Σοφίας στον φυσικό της κάτοχο, δηλαδή στην Ελληνορθόδοξη λατρεία.

Αλλά εκτός από τους σταυρούς, οι Τούρκοι αναφέρουν και άλλα ανησυχητικά μυστήρια για τους ίδιους που υπάρχουν στο εσωτερικό του ναού. Όπως αναφέρει ο θρύλος είναι γνωστό ότι μετά την μετατροπή του ναού σε μουσουλμανικό τέμενος κτίστηκε το γνωστό Μιχράμπ, (το μουσουλμανικό σημείο της προσευχής), που εμφανίστηκε στην ανατολική πλευρά του ναού προς την κατεύθυνση της Μέκκας.

Αλλά τον ενδιαφέρον είναι ότι σύμφωνα με τους τουρκικούς θρύλους μπροστά από το Μιχράμπ βρίσκεται θαμμένο ένα φέρετρο κατασκευασμένο από επίχρυσο μπρούντζο. Στο φέρετρο αυτό κείτεται η σωρός της βασίλισσας Σοφίας, (προφανώς γίνεται ταύτιση με την Αγία Σοφία).

Αυτή η βασίλισσα Σοφία και το φέρετρο της συνδέεται, σύμφωνα με τους τουρκικούς θρύλους, με μια «εντολή» που έχει περάσει δια μέσω των αιώνων μέχρι σήμερα. Η εντολή αυτή αναφέρει ότι δεν πρέπει κανένας να πειράξει αυτό το φέρετρο ούτε καν να το ακουμπήσει.

Αν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε σύμφωνα με το θρύλο θα προκληθεί η «έγερση» της βασίλισσας Σοφίας και τότε ένας τρομακτικός θόρυβος θα τραντάξει όλο το οικοδόμημα του ναού προκαλώντας σεισμικά εσχατολογικά γεγονότα που τρομάζουν τους Τούρκους.

Ο θρύλος της βασίλισσας Σοφίας έχει και συνέχεια. Σύμφωνα λοιπόν με τις τουρκικές αναφορές το φέρετρο αυτό προστατεύουν τέσσερις αρχάγγελοι που βρίσκονται πάνω στο Θόλο του ναού. Οι αρχάγγελοι αυτοί, όπως αναφέρουν και πιστεύουν οι Τούρκοι, είναι οι Τζεμπραΐλ, Μιχαήλ, Ισραφήλ και Αζραήλ.

Σύμφωνα πάντα με τους Τούρκους, ο Τζεμπραήλ προστατεύει τους αυτοκράτορες, ο Μιχαήλ τον ναό από τις εχθρικές επιθέσεις, ενώ οι Τζεμπραηλ και Ισραφήλ ήταν οι αγγελιοφόροι των γεγονότων από τις πολεμικές επιχειρήσεις στους αυτοκράτορες, όπως αναφέρει το olympia.

Και οι τέσσερεις αυτοί αρχάγγελοι έχουν ταχτεί μετά την πτώση της Πόλης να προφυλάσσουν το φέρετρο της βασίλισσας Σοφίας από τον κίνδυνο κάποιος βέβηλος να το ανοίξει και να επέλθει η δευτέρα παρουσία.

Ένας άλλος σημαντικός μύθος που αναφέρουν οι μουσουλμάνοι είναι ο θρύλος του «Κρυμμένου Πατριάρχη» που μοιάζει με τον ελληνικό θρύλο για τον κρυμμένο παπά. Όπως αναφέρει η τουρκική παράδοση, στο νότιο μέρος του ναού υπάρχει ένας στενός διάδρομος που οδηγεί σε μια παμπάλαια αραχνιασμένη και πολύ μυστήρια πύλη για την οποία ο θρύλος την αναφέρει σαν την «Κλειστή Πύλη». Σύμφωνα με τις τουρκικές αναφορές, όταν ο Μωάμεθ ο Φατίχ μπήκε στην Κωνσταντινούπολη ο τελευταίος ελληνορθόδοξος Πατριάρχης μαζί με τους συνόδους του τελούσε στο σημείο αυτό θεια λειτουργία.

Μόλις οι οθωμανικές ορδές εισέβαλαν στον ναό, ο Πατριάρχης και όλη η συνοδεία του εισήλθε μέσα στην πύλη αυτή η οποία έκλεισε και από τότε χάθηκαν ενώ η πύλη έμεινε ερμητικά κλειστή και κανένας δεν τόλμησε ποτέ να την ανοίξει. Αλλά το εντυπωσιακό είναι πως κάθε χρόνο στην ανάσταση των Ορθόδοξων χριστιανών μπροστά από την πύλη αυτή, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η Σαμπάχ, εμφανίζονται… κόκκινα αυγά!!!

Ο θρύλος συμπληρώνετε από την προφητεία που φοβίζει τους Τούρκους, ότι όταν η πύλη αυτή ανοίξει, στον ναό θα ακουστούν ξανά χριστιανικές ελληνορθόδοξες ψαλμωδίες γι” αυτό και τρομάζουν και μόνο στην ιδέα του ανοίγματος αυτής της μυστήριας πύλης.

Μεγάλο δέος δημιουργεί στους Τούρκους, όπως αναφέρει η Σαμπάχ και τα διάφορα μωσαϊκά που έχουν αναδυθεί με όλη την μεγαλοπρέπεια τους τις τελευταίες δεκαετίες μέσα στο ιερό ναό της Αγίας Σοφίας της Κωνσταντινούπολης, παρά του ότι η μουσουλμανική θρησκεία θεωρεί σαν αμάρτημα την απεικόνιση πρόσωπων που σχετίζονται με θρησκευτικά γεγονότα. Ιδιαίτερο δέος τους προκαλεί το γνωστό μωσαϊκό που απεικονίζει τον Ιησού έχοντας την Παναγία και τον Ιωάννη τον Βαπτιστή στα δεξιά και αριστερά Του.

Οι Τούρκοι το έχουν ονομάσει χαρακτηριστικά το «Μωσαϊκό της Αποκάλυψης» και ο συμβολισμός αυτός ανάγει στην εσχατολογική σημασία του που είναι έντονη στους μουσουλμάνους Τούρκους.

Επίσης ξεχωριστή αναφορά γίνεται και για τα μωσαϊκά που αναπαριστάνε γνωστούς βυζαντινούς αυτοκράτορες, όπως τον Ιωάννη τον Κομνηνό με τον Ιησού Χριστό και τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Μονομάχο με την αυτοκράτειρα Ζωή. Όλες αυτές οι απεικονίσεις προκαλούν έντονο δέος καθώς όλη αυτή η ελληνορθόδοξη χριστιανική μεγαλοπρέπεια και η εσωτερική δύναμη που αναδύουν αυτά τα ψηφιδωτά, έχουν γεννήσει διάφορους θρύλους για τους εσχατολογικούς τους συμβολισμούς.

Οι συμβολισμοί αυτοί σχετίζονται με τις τουρκικές φοβίες για την επάνοδο στην επιφάνεια και στην εξουσία της αγίας Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με την ευλογία του ίδιου του Ιησού Χριστού.

[pentapostagma.gr]

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΩΖΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ! Φοβερό όραμα – Φοβερά Προστασία!

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΩΖΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ! Φοβερό όραμα – Φοβερά Προστασία!
Σχεδόν πριν από ένα χρόνο, ένας από τους πλέον φωτισμένους, μεγάλους αγιορείτες Γέροντες μας του Εξωτερικού, είδε ένα συγκλονιστικό όραμα το οποίο παραθέτουμε περιληπτικά:

4354

+ Η Παναγιά μας γονατιστή μπροστά στον δικαιοκρίτη Χριστό, Τον παρακαλούσε να γλιτώσει την Ελλάδα από κάποιο πολύ μεγάλο κίνδυνο και καταστροφή που θα ερχόταν μελλοντικά!
– Όχι μητέρα έλεγε ο Κύριος… Κοίταξε τι γίνεται στην Ελλάδα. Κοίταξε την αμαρτία (εννοώντας τα σαρκικά μη φυσικά και την ομοφυλοφιλία)…
– Συγχώρεσέ τους υιέ μου, σώσε την Ελλάδα που Σε πιστεύει και μας αγαπά…
– Όχι μητέρα. Δεν με αγαπά και δεν πιστεύει, με τέτοιες σαρκικές αμαρτίες…
– Σε παρακαλώ παιδί μου, με δάκρυα τώρα παρακαλά τον Κύριο η Παναγία. Μην το αφήσεις να γίνει…

4355
-Δεν γίνεται μητέρα και μην μου το ζητάς σε παρακαλώ, είπε ο Χριστός πικραμένος από τους Έλληνες, που έχασαν κάθε ευσέβεια και μέτρο, κάθε καθαρότητα και πνευματικότητα, μολύνοντας με αμαρτία και πονηριά και ασέβεια μικρούς και μεγάλους…
– Άκουσε παιδί μου και Κύριε μου, επέμενε η Παναγιά. Άκουσε τις προσευχές μου και άκουσε τα και τα παιδιά σου που με επικαλούνται και με παρακαλούν να σε παρακαλέσω…
– Δεν γίνεται μητέρα… Η αμαρτία ξεχείλισε… Μην επιμένεις… λέει ο ολόφωτος Χριστός και χάνεται…+

4356

Τότε στεναχωρημένη η Παναγιά μας, η Υπέρμαχος Στρατηγός της Ελλάδας, κάνει κάτι απρόσμενο. Σηκώνεται όρθια, βγάζει τον μανδύα της και τον αφήνει προστατευτικά πάνω στην Ελλάδα! Ως Αγία Σκέπη! Ως Φοβερά Προστασία!

:: Ένα συγκλονιστικό όραμα με το οποίο ο Χριστός μάς αφήνει μία εντελώς τελευταία ευκαιρία μετάνοιας και διόρθωσης για χάρη και μόνον της μητέρας Του! Μας κρατά ακόμη, μισάνοιχτη την πόρτα, αποκλειστικά για χάρη της Παναγιά μας, της μάνα της Ελλάδας, που σε τόσες μπόρες και φουρτούνες και πολέμους και σεισμούς και αιώνες μας έσωσε!

4357

:: Η Παναγιά μάς υπερασπίζεται πια με δική της ευθύνη, επειδή και εμείς τόσο την επικαλούμαστε και με τις συνεχείς παρακλήσεις και προσευχές, ιδίως των Μοναστηριών μας, της ζητούμε διαρκή προστασία, παρά την αμαρτωλότητά μας, που προκαλεί την οργή του Θεού, όπως η αθεΐα, οι βρισιές στα θεία, η απόλυτη ασέβεια, και ιδίως οι μοιχείες, τα στοματικά και παρά φύσιν σαρκικά και η τρομερή ομοφυλοφιλία, που είναι η μεγαλύτερη αμαρτία στον κόσμο, κατέστρεψε Σόδομα και Γόμορα και έφερε τον Κατακλυσμό του Νώε…
:: Λίγο πριν τα τρομερά δεινά που έρχονται, τα οποία ούτε καν μπορούμε να διανοηθούμε και που μπορεί να είναι πτώχευση, φτώχεια, πείνα, εμφύλιος, εισβολές, σεισμοί, επιδημίες, ξεχωριστά ή και όλα μαζί, ή κακά που βλέπουμε σε Συρία, Λιβύη, Αφρική, ας δικαιώσουμε την σπάνια κίνηση αγάπης και θυσίας της Παναγιάς μας!

Ας ξαναγυρίσουμε πίσω τον Χριστό μας! Με μια απλή κίνηση! Μετανοώντας και σταματώντας άμεσα, τώρα, σήμερα, από αυτή τη στιγμή και για πάντα, όσα άσχημα κάναμε, κάνουμε, λέμε, σκεπτόμαστε ή σκοπεύουμε να κάνουμε, θυσιάζοντας «ηδονές και απολαύσεις, εγωισμούς και κακίες», για να κερδίσουμε την αγάπη της Βασίλισσας των Αγγέλων και του ίδιου του Θεού! Για να σώσουμε το εαυτό και την όμορφη και τόσο ευλογημένη κάποτε Ελλάδα μας!

:: Κι έπειτα, να τρέξουμε σε έναν πνευματικό Γέροντα να Εξομολογηθούμε, ζητώντας με δάκρυα και συντριβή, συγνώμη από τον Χριστό που πληγώσαμε και πικράναμε τόσο…

Είναι πολύ εύκολο…
Είναι ένα τόσο μικρό μόλις βήμα, που όμως μας περνά αμέσως στην απέναντι όχθη του Παντοδύναμου Βασιλέως Χριστού και στην αιώνια χαρά και Χάρη.
Για να χαρεί η Παναγιά μας!
Για να δικαιωθεί η πράξη και η επιλογή της!

Ας μην την απογοητεύσουμε!
Ας γυρίσουμε τώρα, στις πατροπαράδοτες αξίες και αρχές μας!
Στην Ορθοδοξία μας!
Και είναι βέβαιο ότι έτσι θα σώσουμε και θα δοξάσουμε την Ελλάδας μας, με την βοήθεια της Παναγιάς, τόσο, που θα τρίβουν όλοι τα μάτια τους! Όπως το ΄40!
Κι ας στείλουμε απόψε κιόλας το πρώτο σήμα στον Ουρανό, ανάβοντας το καντήλι μας, το κεράκι, την προσευχή της ψυχής μας!
Και στο τέλος ψέλλνοντας, σαν μέσα στην πολιορκημένη και περιτρυγιρισμένη από εκατοντάδες χιλιάδες αγρίους και βαρβάρους εχθρούς Πόλη:

Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια,
ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια,
αναγράφω σοι η Πόλις σου, Θεοτόκε.

Αλλ’ ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον,
εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον.
ίνα κράζω σοι, Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε.

πηγη katohika.gr

Γιατί η αφή του Αγίου Φωτός γίνεται μόνο από τους Έλληνες; – Εσείς το γνωρίζατε;

Η ιστορία της Αφής του Αγίου Φωτός έχει πραγματικά συγκλονίσει εκατομμύρια ανθρώπων στον κόσμο. Εσείς όμως γνωρίζατε γιατί γίνεται μόνο από τους Έλληνες;

Η θαυμαστή του εμφάνιση το μεσημέρι του Σαββάτου κάνει πολλά μάτια τα δακρίσουν, καρδιές να σκιρτίσουν αλλά πολλές φορές προκαλεί και αντιδράσεις από τους εκπροσώπους των άλλων δογμάτων οι οποίοι θα ήθελαν εκείνοι να είναι στη θέση του Έλληνα Πατριάρχη. Αυτό όμως έχει λυθεί αιώνες τώρα θαυμαστά και αναλλοίωτα στο πέρασμα των χρόνων



Μπαίνοντας λοιπόν στο ναό μια και μοναδική πόρτα οδηγεί στο εσωτερικό του Πανίερου Ναού της Αναστάσεως. Είναι από ξύλο καρυδιάς και κυπαρισσιού ύψους 6 και πλάτους 4 μέτρων. Πλάι της υπάρχει και μια άλλη που την έκλεισε ο Σουλτάνος Σαλαντίν το 1187.



Οι δύο αυτές πόρτες πλαισιώνονται από 11 μαρμάρινες κολώνες.

Στην αριστερή πλευρά παρατηρούμε «τη σχισμένη και μαυρισμένη κολώνα ». Σύμφωνα με την παράδοση το 1520 επί Τουρκοκρατίας Λατίνοι και Αρμένιοι δωροδόκησαν το Σουλτάνο Μουράτ και αυτός απαγόρευσε την είσοδο στον Πανάγιο Τάφο του Ελληνορθόδοξου Πατριάρχη Σωφρονίου για την Ακολουθία του Αγίου Φωτός.

Στον Τάφο μπήκε ο Αρμένιος Πατριάρχης με σκοπό να πάρει αυτός το Άγιο Φως.

Οι Ορθόδοξοι μαζί με τον Πατριάρχη μας, παρέμειναν προσευχόμενοι έξω από τον Ναό κοντά στην Αγία Πόρτα.



Ο Αρμένιος Πατριάρχης προσευχόταν για ώρες αλλά το Άγιο Φως δεν του έκανε τη χάρη και δεν έβγαινε. Ξαφνικά αστραπές κάλυψαν το Ναό, και κεραυνός έσκισε την κολώνα από την οποία βγήκε Φως που άναψε τα κεριά του Πατριάρχη μας.

Ο παρευρισκόμενος Εμίρης του Τούναμ που ήταν επικεφαλής της φρουράς και διαπίστωσε το θαύμα, πίστεψε και έγινε χριστιανός.



Οι Τούρκοι ύστερα τον θανάτωσαν. Μετά από αυτό το θαύμα ο Σουλτάνος έβγαλε φιρμάνι σύμφωνα με το οποίο το δικαίωμα να μπαίνει στον Πανάγιο Τάφο και να παίρνει το Άγιο Φως το είχε ΜΟΝΟ ο Ελληνορθόδοξος Πατριάρχης, κάτι που σεβάστηκαν όλοι στους επόμενους αιώνες μέχρι σήμερα.

athensmagazine.gr

Ιστορικό ντοκουμέντο: Ο Μακαριστός Χριστόδουλος καλεσμένος του Θ. Αναστασιάδη – Τι έλεγαν για Τουρκία και Μακεδονικό – Βίντεο

Ο Θέμος Αναστασιάδης, μόλις 37 ετών, στα πρώτα του τηλεοπτικά βήματα, στην εκπομπή Νοκ Άουτ, έχει καλεσμένο τον τότε Μητροπολίτη Δημητριάδος και μετάπειτα Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Μια εκπληκτική ιστορική συνέντευξη!

Στην ατζέντα της συζήτησης το  μακεδονικό, οι σχέσεις Πολιτείας – Εκκλησίας, αλλά και η Β. Ήπειρος… Μια συζήτηση μεταξύ του Θέμου Αναστασιάδη και του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου κυρού Χριστόδουλου που 25 ολόκληρα χρόνια μετά, μοιάζει πιο επίκαιρη από ποτε!

Δείτε τα σχετικά βίντεο:

O Εσταυρωμένος στο Γολγοθά άνοιξε τα μάτια του (Δείτε τις φωτογραφίες)

Χθες το απόγευμα οι πατέρες των Ιεροσολυμων 

πρόσεξαν σαν ένα φως στο Γολγοθά και 

άμεσος παρατήρησαν οτι τα μάτια του Χριστού 

ήταν ανοικτά όχι όπως πάντα κλειστά.

choratouaxoritou.gr, apantaortodoxias.blogspot.gr

Τα τάματα πρέπει να εκπληρώνωνται γιατί…

Μια ιερατική οικογένεια σε ένα χωριό της Τριπόλεως, κοντά στο μοναστήρι της πάνω Χρέπας, πήγαινε με το κάρο στο χωράφι έχοντας και το μικρο κοριτσάκι τους μαζί.

Στον δρόμο έπεσε η μικρή από το κάρο, χτύπησε και έτρεχε αίμα από τα αυτιά της.

Οι γονείς φοβούμενοι μην πεθάνει έταξαν να την αφιερώσουν στο Μοναστήρι της Παναγίας στην πάνω Χρέπα, να γίνει μοναχή όταν μεγαλώσει.

Η κόρη τους έγινε καλά και όταν λίγο μεγάλωσε, χωρίς να ξέρει τίποτε για το τάμα των γονέων της έφυγε πριν ακόμη ενηλικιωθεί και πήγε να μείνει στην πάνω Χρέπα.

Οι γονείς της την αναζήτησαν, την βρήκαν και την έφεραν στο σπίτι. Αυτή αρρώστησε. Τότε πάλι ανανέωσαν το τάμα τους και η κόρη τους, αφού έγινε καλά, ξαναέφευγε για το Μοναστήρι.

Παρ όλα αυτά την πήραν πάλι ξεχνώντας το τάμα τους. Τότε πάλι αρρώστησε και πλέον κατενόησαν ότι ο Θεός ζητά την εκπλήρωση του τάματος.

Πλέον την άφησαν ελεύθερη να αφιερωθεί στον Θεό και να υπηρετήσει την Παναγία στο Μοναστήρι της.

Πράγματι έγινε μοναχή και Ηγουμένη αργότερα και πρόκοψε στην μοναχική ζωή.

Ειναι η ευλαβέστατη και όσιας μνήμης γερόντισσα Φιλοθέη που εκοιμήθει την ημέρα της Αγίας Φιλοθέης.

Αιωνία της η μνήμη.Την ευχή της να έχουμε. Αμήν

Από το βιβλίο- ΑΣΚΗΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ-Άγιον Όρος

Αυτός είναι ο Επιτάφιος που πουλήθηκε για 500 χιλιάδες ευρώ!

Είναι ένας Επιτάφιος, ο οποίος παρέμεινε αθέατος για περισσότερα από 75 χρόνια.



Ο υψηλής αισθητικής Επιτάφιος πουλήθηκε το 2010 έναντι του ποσού των 500 χιλιάδων ευρώ.

Ο συγκεκριμένος Επιτάφιος είναι ένας πίνακας του μεγάλου ζωγράφου Θεόδωρου Ράλλη (1852-1909) και παρέμεινε αθέατος για περισσότερο από 75 χρόνια.

Η δημιουργία του ολοκληρώθηκε το 1893. Αγοράστηκε στο Παρίσι το 1935 από τον παππού τού σημερινού ιδιοκτήτη και πέρασε, από χέρι σε χέρι, σε τρεις ολόκληρες γενιές. Ο τελευταίος του ιδιοκτήτης αποφάσισε να τον πουλήσει δια πλειοδοσίας με τιμή εκτίμησης 345.510 ως 575.827 ευρώ.

Τελικά πουλήθηκε το 2010 στις 397.250 λίρες Αγγλίας (περίπου 511 χιλ. Ευρω). Πρόκειται για ελαιογραφία σε καμβά που χρονολογείται από την εποχή κατά την οποία οι ικανότητες του Ράλλη ως ζωγράφου της καθημερινής ζωής βρίσκονταν στο απόγειό τους.

Απεικονίζει μια εκκλησία κατά τη διάρκεια των προετοιμασιών για το Πάσχα με τέσσερα κορίτσια να δουλεύουν μαζί για να στολίσουν έναν Επιτάφιο με λουλούδια, ενώ δύο ιερείς συζητούν.

Ο ίδιος ο καλλιτέχνης θεωρούσε το έργο τόσο σημαντικό ώστε να επιλέξει να το εκθέσει στο Σαλόνι του Παρισιού το 1893, τη χρονιά που το ολοκλήρωσε. Αγαπημένο του θέμα αποτέλεσαν οι θρησκευτικές σκηνές του ορθόδοξου ελληνισμού, στις οποίες τα πρόσωπα παρουσιάζονται με μοναδική ευλάβεια και αθωότητα.

Ο Θεόδωρος Ράλλης ήταν γόνος πλούσιας οικογένειας μεγαλεμπόρων από την Κωνσταντινούπολη και με ρίζες χιώτικες. Ξεκίνησε τις σπουδές του στη Χάλκη και τις συνέχισε στο Λονδίνο. Το 1875 πήγε στο Παρίσι και άρχισε σπουδές ζωγραφικής στη Σχολή Καλὠν Τεχνών, στο εργαστήριο του Ζαν-Λεόν Ζερόμ , ζωγράφου και γλύπτη ηθογραφικών και ιστορικών θεμάτων. Μοίρασε την ζωή του ανάμεσα στο Παρίσι και το Κάιρο της Αιγύπτου, όπου διατηρούσε δεύτερο εργαστήριο. Περισσότεροι από είκοσι πίνακες του Θεοδώρου Ράλλη δημοπρατήθηκαν στους παγκοσμίου φήμης οίκους δημοπρασιών τέχνης Sotheby΄s και Bonhams του Λονδίνου σε υψηλές τιμές που δεν είχαν προηγούμενο σε έργα Ελλήνων ζωγράφων.

Βρέθηκε χειρόγραφο Ευαγγέλιο γραμμένο στα ελληνικά!

Ένα μοναδικό αντίγραφο του Ευαγγελίου, γραμμένο με το χέρι στα ελληνικά και μεταφρασμένο σε Αραμαϊκά, βρέθηκε στην Μοσούλη του Ιράκ, αναφέρει η Ένωση Ορθοδόξων Δημοσιογράφων .

Ο Ιερέας μίας από τις ορθόδοξες εκκλησίες τη Μοσούλης, στον οποίο μεταφέρθηκε το χειρόγραφο, θεωρεί αυτό το εύρημα ανεκτίμητο.

«Χρησιμεύει ως μια επιπλέον επιβεβαίωση του Χριστιανισμού στο Ιράκ και ως σύμβολο του γεγονότος ότι οι Χριστιανοί θέλουν να επιστρέψουν στη Μοσούλη στα σπίτια τους», δήλωσε ο κληρικός και παρότρυνε όλους βρουν θρησκευτικά βιβλία στην πόλη να επικοινωνήσουν προσωπικά μαζί του.

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, οι Χριστιανοί αποτελούν περίπου το 3% των 38 εκατομμυρίων κατοίκων του Ιράκ. Μετά τον πόλεμο το 2003 και την επικράτηση των φανατικών ισλαμιστών, δεκάδες χιλιάδες χριστιανοί έφυγαν από το Ιράκ, εκατοντάδες εκτελέστηκαν ή εξαναγκάστηκαν να ασπαστούν το Ισλάμ, διατηρώντας ωστόσο κρυφά στην καρδιά τους την πίστη στον Ιησού Χριστό.

Παρακολουθήστε σε ζωντανή μετάδοση τους Γ’ Χαιρετισμοί της Παναγίας

Παρακολουθήστε σε ζωντανή μετάδοση τους Γ’ Χαιρετισμοί της Παναγίας απο την τηλεόραση της ΕΡΤ2.