Άγιος Παΐσιος: Εξηγεί τι αισθάνεται κάποιος, όταν πεθαίνει!

«Γέροντα, όταν πεθάνει ο άνθρωπος, συναισθάνεται αμέσως σε τι κατάσταση βρίσκεται;» Διαβάστε τι απαντά στην απορία για την κατάσταση αυτή ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης.

Ναι, συνέρχεται και λέει «τι έκανα;», αλλά «φαϊντά γιόκ», δηλαδή δεν ωφελεί αυτό. Όπως ένας μεθυσμένος, αν σκοτώσει λ.χ. την μάνα του, γελάει, τραγουδάει, επειδή δεν καταλαβαίνει τι έκανε, και όταν ξεμεθύσει, κλαίει και οδύρεται και λέει «τι έκανα;», έτσι και όσοι σ’ αυτήν την ζωή κάνουν αταξίες είναι σαν μεθυσμένοι. Επίσης, τι είχε πει ο γέροντας Παΐσιος για τα άσχημα όνειρα; «Όταν βλέπεις άσχημο όνειρο, ποτέ να μην…»


Δεν καταλαβαίνουν τι κάνουν, δεν αισθάνονται την ενοχή τους. Όταν όμως πεθάνουν, τότε φεύγει αυτή η μέθη και συνέρχονται. Ανοίγουν τα μάτια της ψυχής τους και συναισθάνονται την ενοχή τους, γιατί η ψυχή, όταν βγει από το σώμα, κινείται, βλέπει, αντιλαμβάνεται με μια ασύλληπτη ταχύτητα.

Δείτε πως είναι η Παναγία της Τήνου πίσω από τα τάματα!

Η Παναγία της Τήνου, είναι μια εικόνα με ιδιαίτερη τεχνοτροπία η οποία σύμφωνα με κάποιους μελετητές αποδίδεται στον Απόστολο Λουκά. Πώς είναι όμως η εικόνα της Παναγίας της Τήνου πίσω από τα τάματα των πιστών;



Είναι ένα από τα ιερότερα σύμβολα του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Η Ιερή Εικόνα της Παναγίας της Τήνου που φυλάσσεται στο νησί, έχει συνδεθεί άμεσα με την πίστη του Έλληνα για την Παναγία αλλά και με τους απελευθερωτικούς αγώνες του λαού μας τους προηγούμενους δυο αιώνες. Κάτι που αρκετοί μπερδεύουν, εξαιτίας της κεντρικής πανηγύρεως του Ναού της Παναγίας τον Δεκαπενταύγουστο, είναι η απεικόνιση της Παναγίας στην συγκεκριμένη εικόνα. Η Εικόνα της Παναγίας της Τήνου δεν απεικονίζει την Κοίμηση της Θεοτόκου αλλά τον Ευαγγελισμό. Πρόκειται για μια εικόνα με ιδιαίτερη τεχνοτροπία η οποία σύμφωνα με κάποιους μελετητές αποδίδεται στον Απόστολο Λουκά.

Πως είναι όμως η εικόνα της Παναγίας πίσω από τα τάματα των πιστών;


Αυτή είναι μια από τις σπανιότερες απεικονίσεις της εικόνας της Παναγίας της Τήνου, χωρίς το χρυσό «πουκάμισο» που την κοσμεί και τα αφιερώματα των πιστών που βρίσκονται πάνω από αυτό.

Στην εικόνα του Ευαγγελισμού απεικονίζονται δεξιά η Παναγία και αριστερά ο Αρχάγγελος Γαβριήλ κρατώντας τον κρίνο. Πάνω από τα δυο πρόσωπα εικονίζεται το Άγιο Πνεύμα με τη μορφή περιστεριού. Η εικόνα της Παναγίας βρέθηκε στο σημείο όπου βρίσκεται σήμερα ο Ναός Της ύστερα από όραμα της Αγίας Πελαγίας στις 30 Ιανουαρίου 1823.

Αναβίωσαν και φέτος οι ιπποδρομίες στον Άγιο Γεώργιο Μεσολογγίου. (φωτο & βίντεο)

Αναβίωσε για άλλη μια χρονιά το έθιμο των ιπποδρομιών στον Άγιο Γεώργιο Μεσολογγίου.

Με έξι κούρσες αναβίωσε και φέτος το γνωστό σε όλους έθιμο παρουσία εκατοντάδων θεατών οι οποίοι καταχειροκρότησαν τους συμμετέχοντες.

Νωρίτερα στην ομώνυμη εκκλησία τελέστηκε Πανηγυρική Θεία Λειτουργία με τη συμμετοχή πολλών πιστών από την ευρύτερη περιοχή.

Κορυφαίος ιατροδικαστής εξηγεί τι συνέβη στο Χριστό πάνω στον Σταυρό

Κορυφαίος ιατροδικαστής εξηγεί τι συνέβη στο Χριστό πάνω στον Σταυρό
Ο Φίλιππος Κουτσάφτης περιγράφει βήμα-βήμα τις επιπτώσεις των Παθών (με έξι ανακρίσεις και τέσσερις βασανισμούς) και εξηγεί πώς προήλθε ο θάνατος του Χριστού στον Σταυρό.

Ο Φίλιππος Κουτσάφτης είναι ο προϊστάμενος της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Αθηνών και ίσως ο πιο διάσημος ιατροδικαστής των τελευταίων δεκαετιών.

Έχει κληθεί να μελετήσει και να αποφανθεί για τα μεγαλύτερα σύγχρονα εγκλήματα και οι εκθέσεις του προσέφεραν πολύτιμα στοιχεία στις Αρχές. Αυτή τη φορά όμως εκλήθη να κάνει μια διαφορετική «νεκροψία» και «έκθεση», για το μαρτύριο και τον θάνατο Του Ιησού Χριστού.

Ο κ. Κουτσάφτης έχει κάνει μια βαθιά μελέτη (συστηματικά εδώ και καιρό) για το θέμα, εξετάζοντας όλες τις πηγές και αναλύοντας τα Πάθη και τον θάνατο Του Ιησού Χριστού με επιστημονικό τρόπο.


Στην «Κυριακάτικη Δημοκρατία» ανέλυσε τα αίτια θανάτου Του Ιησού, την επίπτωση κάθε βασανιστηρίου αλλά και την ψυχοσωματική κατάσταση του Χριστού.

Τέλος, απαντά γιατί καταρρίπτονται όλες οι θεωρίες που αμφισβητούν ότι ο Χριστός πέθανε πάνω στον Σταυρό, με τελικό σκοπό να αμφισβητηθεί η Ανάστασή Του.

Ερώτηση: Κύριε Κουτσάφτη, τα στοιχεία που έχουμε στα χέρια μας από τις Γραφές, την παράδοση της Εκκλησίας και τις ιστορικές πηγές μάς δίνουν μια πλήρη εικόνα για τα μαρτύρια Του Χριστού;



-Βεβαιότατα. Ξέρουμε πάρα πολλά στοιχεία και θα έλεγε κανείς ότι μπορούμε να βγάλουμε ένα πόρισμα. Ελπίζω να μην ακούγεται ασεβές αυτό το τόλμημα σε ορισμένους, γιατί τόλμημα είναι.

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το θείο πάθος είναι εκούσιο. Ο Κύριος με τη δική Του θέληση δέχτηκε τα πάντα, γι’ αυτό ακόμα και την ώρα που τα καρφιά έσκιζαν τις σάρκες του και τρυπούσαν τα οστά Του Αυτός προσευχόταν για τους σταυρωτές Του, πράγμα πρωτοφανές.

Eρ: Ποια ήταν λοιπόν η επίπτωση των Παθών;



-Αυτό που πρέπει όλοι να γνωρίζουν είναι ότι τα Πάθη είναι ψυχοσωματικά. Ο Χριστός, όταν φεύγει από τον Μυστικό Δείπνο και πορεύεται για να προσευχηθεί, αφήνοντας λίγο πιο μακριά τους τρεις μαθητές (Πέτρο, Ιάκωβο και Ιωάννη), εμφανίζεται με βάση τις Γραφές εκστατικός σαν κάτι δυσάρεστο να περιμένει.



Στο τέλος (ενώ οι μαθητές δεν έχουν αντιληφθεί τι συμβαίνει) Ο Ιησούς προσεύχεται για τρίτη φορά και τρέχει από το μέτωπό του ιδρώτας και αίμα. Αυτό το σημείο της διήγησης περί «αιματηρού ιδρώτα» αμφισβητήθηκε πολύ έντονα για αιώνες.

Ο Ευαγγελιστής όμως γράφει κάτι που ήταν αδιανόητο και πρωτοφανές, χωρίς να τον νοιάζει αν θα τον αμφισβητήσουν ή αν θα πουν ότι γράφει φανταστικά πράγματα.

Πράγματι, λοιπόν, το Ευαγγέλιο 2000 χρόνια μετά δικαιώθηκε, καθώς η Ιατρική πρόσφατα αποφάνθηκε ότι υπάρχει ένα σπάνιο συνοδό σύμπτωμα του οργανισμού με αυτά τα χαρακτηριστικά όταν κάποιος βρεθεί σε μεγάλη ψυχοσωματική ένταση.


Ξέρουμε πλέον από τη σύγχρονη επιστήμη ότι οι ιδρωτοποιοί αδένες είναι διάσπαρτοι στο σώμα, αλλά οι πολυπληθέστεροι βρίσκονται στις παλάμες, στα πέλματα, στον αυχένα, στις παρειές και στο μέτωπο.

Οταν ο άνθρωπος βρεθεί σε μεγάλη ένταση, είναι δυνατόν να γίνει αυτόματη ρήξη μεγάλου αριθμού τριχοειδών αγγείων στο σπείραμα των αδένων. Το αίμα που απελευθερώνεται αναμειγνύεται με τον ιδρώτα, τον βάφει κόκκινο και στη συνέχεια το παραχθέν μείγμα αναβλύζει στο δέρμα.

Δηλαδή ο Ευαγγελιστής Λουκάς έγραψε την αλήθεια. Καταλαβαίνει, όμως, κανείς σε πόσο μεγάλο βαθμό έντασης βρισκόταν Ο Ιησούς πριν ακόμα από τη σύλληψή Του.

Την άλλη μέρα ήξερε ότι θα αναλάβει την ανθρώπινη αμαρτία ως αντικαταστάτης του πεσόντος ανθρώπου και θα αντιμετωπίσει πάνω στον Σταυρό τη θεία δικαιοσύνη.

Δεν ήθελε να χάσει το βλέμμα του πατέρα Του που ήταν στραμμένο πάνω Του. Δεν ήταν η αγωνία Του ούτε για τη μαστίγωση ούτε για τα καρφιά.

Eρ: Τα μαρτύρια πριν από τη Σταύρωση ποια ήταν και ποια επίπτωση είχαν;

-Μετά τη σύλληψη Ο Ιησούς πέρασε από έξι εξαντλητικές και κακόπιστες ανακρίσεις. Από τον Άννα, τον Καϊάφα, το Συνέδριο, τον Πιλάτο, τον Ηρώδη και ξανά από τον Πιλάτο.

Στα μεσοδιαστήματα κακοποιήθηκε με τέσσερις πολύωρους και βάρβαρους βασανισμούς. Μεταξύ των ανακρίσεων και των βασανισμών σύρθηκε αλυσοδεμένος και δερνόμενος έξι φορές.



Η απόσταση που διήνυσε με τις αλυσίδες ήταν περίπου έξι χιλιόμετρα. Και όλα αυτά νηστικός, διψασμένος και άυπνος.

Eρ: Οι πιέσεις τι ρόλο έπαιξαν;

-Του ασκήθηκε έντονη ψυχοσωματική βία, Τον έγδυσαν τρεις φορές, Τον έντυσαν άλλες τόσες, Τον μαστίγωσαν, Του φόρεσαν το ακάνθινο στεφάνι και Του φόρτωσαν τον βαρύ Σταυρό. Στις ανακρίσεις Τον διέσυραν και Τον εξευτέλισαν. Ήθελαν με κάθε τρόπο να Τον κάνουν να λυγίσει.

Eρ: Μεταξύ άλλων, μαστιγώθηκε.

-Ναι. Η μαστίγωση γινόταν με φραγγέλιο, που είχε λουριά με απολήξεις σφαιρίδια και άκρες από κόκαλα. Κάθε φορά που έπεφτε στο σώμα το μαστίγιο αυτά τα αντικείμενα έμπαιναν μέσα στις σάρκες και όταν το τραβούσε ο βασανιστής για να ξαναχτυπήσει έσκιζαν το δέρμα.

Οι πληγές που προκάλεσαν ήταν φοβερές σε όλη την οπίσθια επιφάνεια και την πλάγια κοιλιακή και θωρακική χώρα, που πρέπει να ήταν καταματωμένη. Πρέπει να έχασε πολύ μεγάλη ποσότητα αίματος Ο Χριστός μόνο από αυτό.

E: Ως προς τον Σταυρό που κουβάλησε;

-Όταν ο Κύριος φορτώθηκε τον Σταυρό έπρεπε να κουβαλήσει ένα ξύλο που δεν ήταν πλανισμένο (όπως το βλέπουμε στις αγιογραφίες). Ήταν δυο κορμοί γεμάτοι σκληρό φλοιό και ρόζους και καταλαβαίνετε τι έγινε όταν πέταξαν πάνω στην πλάτη Του το οριζόντιο τμήμα.

Την ήδη καταματωμένη πλάτη από τη μαστίγωση. Αυτός ο βαρύς κορμός μπήκε μέσα στις πληγές προκαλώντας αφόρητο πόνο. Στη συνέχεια Ο Ιησούς κυριολεκτικά σέρνει τα βήματά Του και υποφέρει.

Πλέον δεν έχει ανάσες και αρκετό οξυγόνο. Το αίμα Του λιγοστεύει και κάποια στιγμή λυγίζουν τα γόνατά Του και είναι αδύνατον να προχωρήσει.

Eρ: Περιγράφετε μια κατάσταση που σχεδόν δεν αντέχεται με βάση τα ανθρώπινα μέτρα.

-Ναι. Πιστεύω αν δεν ήταν ο συγκεκριμένος εκεί θα είχε πεθάνει. Κανονικά, με βάση τη λογική, εκεί (στην πορεία προς τον Γολγοθά) θα έπρεπε να είναι το τέλος.

Eρ: Ωστόσο, Ο Χριστός φτάνει τελικά μέχρι τη Σταύρωση. Εκεί τι ακριβώς γίνεται;

-Εκεί οι σταυρωτές ξαπλώνουν Τον Ιησού πάνω στον Σταυρό και Του καρφώνουν τα χέρια και τα πόδια. Για το ακριβές σημείο του καρφώματος υπάρχουν δύο εκδοχές: το εσωτερικό της παλάμης, που φαίνεται και σε πολλές εικόνες, ή το κέντρο της έσω επιφανείας των καρπών.

Η πρώτη εκδοχή είναι για μένα η πιο προσιτή. Η παλάμη έχει μικρό πάχος, μεγάλη επιφάνεια και λόγω των τενόντων και των περιτόναιων δεν σκίζεται το δέρμα. Υπάρχουν και τα μετακάρπια οστά, που μπορούν να συγκρατήσουν το βάρος.

Αν, πάντως, το καρφί μπήκε ανάμεσα στα δύο κόκαλα, κερκίδα και ωλένη, έχουμε τραγικό πόνο γιατί τραυματίστηκε το μέσο νεύρο. Σκεφτείτε ότι αν ακουμπήσουμε ελάχιστα το νεύρο του αγκώνα νιώθουμε έντονο πόνο. Φανταστείτε να περάσει καρφί από αυτό το νεύρο.

Ως προς το κάρφωμα των ποδιών οι δύο εκδοχές είναι ότι σταύρωναν τα πόδια και το καρφί περνούσε από το ένα πόδι στο άλλο ή ότι καρφώθηκαν παράλληλα. Ευρήματα του 1968 σε τάφους στην Ανατολική Ιερουσαλήμ μάς δείχνουν ότι υπήρχαν και άλλοι που σταυρώθηκαν στα πόδια με τον πρώτο τρόπο.

Eρ: Ο θάνατος τελικά από τι επήλθε; Γνωρίζουμε;

–Μπορούμε να πούμε ότι ήταν ένας θάνατος αργός και λίαν βασανιστικός. Με την ανύψωση του Σταυρού

Ο Χριστός αντιμετωπίζει μια σειρά από δυσμενείς παράγοντες:

– Υποχρεωτική ορθοστασία, που Του δημιουργεί ορθοστατική υπόταση.

– Υποχρεωτική ακινησία, που δεν δίνει τη δυνατότητα στο φλεβικό αίμα να επιστρέψει στην καρδιά.

– Ειδική στάση του θώρακα, με το βάρος του σώματος να είναι σε μόνιμη έκπτυξη και να δυσκολεύει φοβερά την αναπνοή. Δεν μπορεί να κάνει εκπνοή παρά μόνο εισπνοή. Αυτό συντόμευσε τον θάνατό Του.

Επιπλέον αντιμετωπίζει επιπλοκές τραυμάτων, αιμορραγία, αφυδάτωση, πείνα, δίψα και εξάντληση.

Eρ: Το τελικό «πόρισμα»;

-Επρόκειτο για πολυπαραγοντικό θάνατο. Πολλά πράγματα έδρασαν για την κατάληξη, με τελικό αίτιο την ασφυξία μαζί με την κυκλοφορική ανεπάρκεια. Μια σημαντική λεπτομέρεια είναι και η επιδρομή των σαρκοφάγων εντόμων.

Το αίμα φέρνει από πολύ μακριά έντομα που κόβουν κομμάτια από τις πληγές ενός ακίνητου ανθρώπου! Οι πιο φοβερές στιγμές για Τον Κύριο ήταν μετά το κάρφωμα στον Σταυρό.

Eρ: Πώς εξηγείτε την αντοχή που έδειξε;

-Ο Χριστός δεν πέθανε πριν από τη Σταύρωση γιατί υπήρχε λόγος. Υπερέβη τα ανθρώπινα μέτρα και για μένα το ότι άντεξε και ανέβηκε στον Σταυρό είναι ακόμα ένα δείγμα της θεότητάς Του.

Eρ: Μπορείτε να μας περιγράψετε τι αισθανόταν Ο Ιησούς φορώντας το ακάνθινο στεφάνι;

-Πρώτα πρώτα, να σας πω ότι είναι πρωτοφανής τρόπος αντιμετώπισης. Ποτέ πριν δεν είχε γίνει κάτι τέτοιο και ποτέ ξανά δεν επαναλήφθηκε. Επρόκειτο για φρίκη! Το κατασκεύασαν από μια τζιτζιφιά, ευλύγιστο φυτό που ευδοκιμεί στην περιοχή, με πολύ μεγάλα και σκληρά αγκάθια.

Μέχρι τότε τα στεφάνια των καταδίκων ήταν σιδερένια και προσαρμόζονταν με βάση τη διάμετρο του κρανίου. Εδώ ήταν βασανιστήριο. Το τριχωτό της κεφαλής είναι αγγειοβριθέστατο.

Έχει πολύ καλή αιμάτωση και ειδική νεύρωση. Η αιμορραγία, λοιπόν, ήταν μεγάλη και αφόρητος ο πόνος από τα αγκάθια στα νεύρα.

Eρ: Κατά καιρούς έχουν ακουστεί θεωρίες ότι Ο Χριστός δεν είχε πεθάνει στον Σταυρό και ότι έτσι δικαιολογείται (λογικά) η Ανάστασή του. Κατά τη γνώμη σας, αυτό μπορεί να στέκει;

-Τυχαία έγινε, νομίζετε, ο λογχισμός της πλευράς; Καθόλου τυχαία. Αυτό το γεγονός είναι το πιστοποιητικό του θανάτου. Η λόγχη τρύπησε την πλευρά και βγήκε «αίμα και ύδωρ». Από όποια πλευρά και να έγινε ο λογχισμός, με αυτό το βαρύ όπλο των δυόμισι μέτρων, δεν υπάρχει περίπτωση ο οποιοσδήποτε να μείνει ζωντανός. Με τίποτα!

Ερ: Άρα καταρρίπτονται όλα;

-Φυσικά. Οι αρνητές βέβαια λένε ό,τι θέλουν, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί ασχολούνται με Τον Χριστό αφού γι’ αυτούς δεν υπάρχει.

[imerisia]

Γιατί μόνο ο ορθόδοξος πατριάρχης βγάζει το Άγιο Φως από τον Πανάγιο Τάφο;

Η τελετή της αφής του Αγίου Φωτός ή Φως της Αναστάσεως, που συμβολίζει την Ανάσταση του Χριστού, πραγματοποιείται κάθε χρόνο το Μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου, κατά την λειτουργία της Αναστάσεως στον Πανάγιο Τάφο, στη χριστιανική συνοικία της παλιάς πόλης της Ιερουσαλήμ.

Ο ιερότερος τόπος του Χριστιανισμού, ένας από τους σημαντικότερους τόπους προσκυνήματος από τον 4ο αιώνα και μετά, αποτελεί έδρα του ελληνορθόδοξου πατριαρχείου Ιεροσολύμων.

Κάθε χρόνο τις ημέρες του Πάσχα, λοιπόν, τα βλέμματα των απανταχού Χριστιανών –όσων τουλάχιστον δεν τον έχουν επισκεφτεί από κοντά– είναι στραμμένα στον Πανάγιο Τάφο οι οποίοι αδημονούν για την ώρα του «θαύματος», που δεν είναι άλλο από την έλευση του Αγίου Φωτός.

Γιατί στον Πανάγιο Τάφο εισέρχεται μόνο Ορθόδοξος Πατριάρχης;


Πολλοί είναι εκείνοι που αναρωτιούνται για ποιο λόγο στον Πανάγιο Τάφο, κατά την τελετή της Ανάστασης και την έλευση του Αγίου Φωτός, εισέρχεται μόνο Ορθόδοξος Πατριάρχης.

Για να απαντηθεί το συγκεκριμένο ερώτημα πρέπει να γυρίσουμε αρκετούς αιώνες πίσω και να παρακολουθήσουμε την ιστορία του «θαύματος». Οι πρώτες αναφορές για την συγκεκριμένη τελετή τοποθετούνται στον 2ο αιώνα μ.Χ. και κάνουν λόγο για μια συμβολική αναπαράσταση. Αργότερα, ωστόσο, με την εμφάνιση Φράγκων παπάδων τα πράγματα άλλαξαν και η απλή αναπαράσταση μετατράπηκε σε θαύμα.

Οι Άραβες του χαλίφη Χαρούν Αλ Ρασίντ παραδίδουν το προσκύνημα των Αγίων Τόπων και τα σχετικά προνόμια στους παπικούς καλόγηρους, επί του Καρλομάνγκου, ενώ με το θάνατο του χαλίφη αυτά τα προνόμια των καλόγηρων καταργήθηκαν.



Επί δυναστείας του πρώτου σουλτάνου της Αιγύπτου και της Συρίας, Σαλαντίν, το 1.118 μ.Χ. τα προσκυνήματα των Αγίων Τόπων παραχωρούνται, τελικά, στους ορθόδοξους μοναχούς, με τον σουλτάνο να ορίζει ότι «ο πατριάρχης των Ελλήνων θα είναι ο κύριος του Καμαρέ (ναού του Παναγίου Τάφου) και αυτός θα παίρνει από τον τάφο του Ικάς το Άγιον Φως για να το μοιράζει στους ναζωραίους (χριστιανούς)».

Έτσι, οι Έλληνες ήταν εκείνοι, πια, που είχαν δικαιοδοσία επί του Αγίου Φωτός, καθώς και του ελέγχου που προηγείται μέσα στον Πανάγιο Τάφο, πριν την Αναστάσιμη τελετή. Δικαιώματα που σφραγίστηκαν τόσο με σουλτανικά διατάγματα, όσο και από μετέπειτα διεθνείς συμφωνίες.

Η διαδικασία του ελέγχου του Παναγίου Τάφου και η έλευση του Αγίου Φωτός


Πριν από την τέλεση της ακολουθίας του Αγίου Φωτός, πραγματοποιείται εξονυχιστικός έλεγχος από την ισραηλινή αστυνομία καθώς και από εκπροσώπους των άλλων χριστιανικών δογμάτων που έχουν δικαιώματα στο Ναό της Αναστάσεως, όπως Αρμένιοι και Κόπτες, για να βεβαιωθούν ότι δεν υπάρχει απολύτως τίποτα μέσα, με την είσοδο να σφραγίζεται με αγνό κερί και όλους τους εκπροσώπους των δογμάτων να τοποθετούν την επίσημη σφραγίδα τους πάνω στο κερί.

Ο Έλληνας Ορθόδοξος Πατριάρχης Ιεροσολύμων παίρνει την θέση του στο Ιερό Βήμα του Καθολικού του Ναού λίγη ώρα αργότερα για να ξεκινήσει στις 12.30 η Ιερή Λιτανεία. Δεξιά του προσέρχονται και οι εκπρόσωποι των Αρμενίων, των Κοπτών και των Αράβων, ζητώντας την άδεια από τον Πατριάρχη να λάβουν το Άγιος Φως από εκείνον.



Όπως αναφέρει το Πατριαρχείο, μόλις ολοκληρωθεί η λιτανεία ο πατριάρχης βγάζει την αρχιερατική στολή του και μένει μόνο με το λευκό στιχάριο. Παίρνει τους σβηστούς πυρσούς και εισέρχεται στο Ιερό Κουβούκλιο, όπου όλα είναι σβηστά. Εκεί διαβάζει μία ευχή, σε ανάμνηση της θυσίας και της Ανάστασης του Χριστού και περιμένει την έλευση του Αγίου Φωτός.

Έντονο ενδιαφέρον προκαλεί το γεγονός ότι όταν το 1549 μ.Χ. Αρμένιοι μπήκαν και κλειδώθηκαν στον Πανάγιο Τάφο προκειμένου να βγάλουν εκείνοι το Άγιο Φως στους πιστούς, μια κολόνα εξωτερικά του ναού σκίστηκε και βγήκε το Άγιο Φως στο σημείο που είχε γονατίσει γεμάτος απελπισία ο Ορθόδοξος Πατριάρχης ανάβοντας τις λαμπάδες του.

Το γεγονός αποδεικνύεται και επιστημονικά, με τους ειδικούς να αναφέρουν ότι μια τέτοια ρωγμή μπορεί να είναι μόνο αποτέλεσμα ηλεκτρικής εκκένωσης, μια ορολογία άγνωστη για τους ανθρώπους του 16ου αιώνα.

Τελετή συμβολικού χαρακτήρα η έλευση του Αγίου Φωτός;


Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι η συγκεκριμένη παραπάνω προσευχή που διαβάζει ο Πατριάρχης αποτελεί μυστική δέηση, που μόνο εκείνος γνωρίζει. Κάτι τέτοιο, ωστόσο, δεν ισχύει καθώς για πρώτη φορά δημοσιεύτηκε το 1933 από τον αρχιμανδρίτη Κάλλιστο Μηλιαρά και, έπειτα, αναδημοσιεύτηκε το 1967 στο περιοδικό «Νέα Σιών», επίσημο περιοδικό δημοσιευμάτων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, λοιπόν, στην προσευχή αναφέρεται ότι η έλευση του Αγίου Φωτός είναι μία τελετή συμβολικού χαρακτήρα και ότι το Άγιο Φως που εμφανίζεται ως «εκ θαύματος» το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου μέσα στον Πανάγιο Τάφο έχει φυσική προέλευση, ενώ ο χαρακτηρισμός του ως «άγιο» αποδίδεται στο γεγονός ότι βγαίνει από τον Πανάγιο Τάφο.

Μάλιστα, ο καθηγητής Κωνσταντίνος Καλοκύρης στο βιβλίο του «Το Αρχιτεκτονικό Συγκρότημα του Ναού της Αναστάσεως Ιεροσολύμων και το θέμα του Αγίου Φωτός» αναφέρει, σύμφωνα με την ευχή που διαβάζει ο πατριάρχης, ότι «πουθενά δεν γίνεται λόγος περί “άνωθεν κατερχόμενου αΰλου Φωτός” κατά τη στιγμή εκείνη, αλλά νοείται μόνο φως φυσικό, που ανάβεται στην ανάμνηση του Αναστάντος Χριστού», ενώ συμπληρώνει ότι το Άγιο Φως είναι απλώς «το ιερό σύμβολο του “ανεσπέρου Φωτός” Χριστού, το Άγιο Φως, το νέο Φως της Αναστάσεως».



Αρκετοί είναι και εκείνοι που θεωρούν απάτη την θαυματουργική φλόγα, αποδίδοντάς τη σε τεχνάσματα των κληρικών, προκειμένου να εκμεταλλευτούν τους πιστούς.

Πιο συγκεκριμένα, κατά τον 19ο αιώνα ο Αδαμάντιος Κοραής, και χωρίς να έχει βρεθεί ποτέ στα Ιεροσόλυμα, απέρριπτε την απόδοση του Αγίου Φωτός σε θαύμα (το ίδιο έκανε, βέβαια, και με πολλές πρακτικές και παραδόσεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας), υποστηρίζοντας ότι επρόκειτο για μηχανορραφία και απάτη με σκοπό οικονομικά οφέλη, από την πλευρά της εκκλησίας.

Οι θεωρίες περί θαυματουργής προέλευσης του Άγιου Φωτός


Από τις πρώτες αναφορές που αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο, ότι δηλαδή το Άγιο Φως έχει θαυματουργική προέλευση, παρουσιάζονται στο «Οδοιπορικό της Αιθερίας» που αφορά στην περιήγηση μια μοναχής στου Αγίους Τόπους κατά τον 4ο ή 6ο αιώνα. Παρόλο που πουθενά δεν αναφέρεται ότι πρόκειται για θαύμα το «Άγιο Φως που ανανεώνεται ετησίως την εποχή του Πάσχα» θεωρείτο διάσημο θαύμα ήδη από τις μέρες της.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η μαρτυρία του Γάλου Καθολικού μοναχού Βερνάρδου, μεταξύ 865 και 870 μ.Χ., ο οποίος πραγματοποιούσε προσκυνηματικό ταξίδι στην Παλαιστίνη και την Αίγυπτο, ότι άγγελος μετέδωσε το φως στον Πατριάρχη.



Για το θέμα, ένας από τους πιο αξιόλογους μάρτυρες της ιστορίας της εποχής, ο Foucher de Chartres, κατέγραψε συγκεκριμένα ότι «…το πολυαναμενόμενο φως εμφανίστηκε σε μία από τις κανδήλες του Αγίου Τάφου, και όσοι βρίσκονταν πιο κοντά  μπορούσαν να δουν το κοκκινωπό χρώμα του…».

Τέλος, αξίζει να αναφερθεί ότι το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, υπό την αιγίδα του οποίου τελείται και η τελετής της αφής, μέχρι σήμερα δεν έχει πάρει σαφή και επίσημη θέση αναφορικά με την θαυματουργή προέλευση ή μη του Αγίου Φωτός, καθώς στην σχετική ετήσια ανακοίνωσή του πουθενά δεν αναφέρεται ότι πρόκειται για θαυματουργή αφή.

Η ποιμαντορική εγκύκλιος του Μητροπολίτη Κοσμά για το Πάσχα

Διαβάστε αναλυτικά την ποιμαντορική εγκύκλιο του Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά για το Πάσχα:

Ο ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΟΣΜΑΣ
ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

Προς το Χριστεπώνυμον Πλήρωμα
της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως

Αγαπητοί πατέρες και αδελφοί!
«Δεύτε πάντες οι πιστοί προσκυνήσωμεν,
την του Χριστού αγίαν Ανάστασιν…».

Καμία ημέρα δεν είναι τόσο μεγάλη και ένδοξη, τόσο φωτεινή και θριαμβευτική, τόσο σπουδαία και ωφέλιμη σε ολόκληρη την ιστορία του ανθρωπίνου γένους, όσο η σημερινή ημέρα, η Κυριακή της Αναστάσεως.

Ο ιερός υμνογράφος συγκλονισμένος από την δόξα, το μεγαλείο και την λαμπρότητα της Αναστάσεως, καλεί όλους τους πιστούς ορθοδόξους χριστιανούς, ανά τους αιώνες, να προσκυνήσουν σήμερα την Ανάστασι του Κυρίου μας και τον Αναστάντα. «Δεύτε πάντες οι πιστοί προσκυνήσωμεν, την του Χριστού αγίαν Ανάστασιν…».
Καλεί όμως κι εμάς, αγαπητοί, να προσκυνήσουμε σήμερα την Ανάστασι του Χριστού μας. Γι’ αυτό ήλθαμε σήμερα στον Ιερό Ναό! Για να προσκυνήσουμε τον μεγάλο νικητή και θριαμβευτή, αλλά και τον Λυτρωτή και Σωτήρα μας.

Ο Αναστάς Κύριος είναι ο νικητής και θριαμβευτής, όχι μιας ανθρωπίνης μάχης. Είναι ο Μέγας Νικητής της τελικής και φοβερής μάχης, που διεξήχθη ποτέ στη γη• της μάχης εναντίον του αρχεκκάκου δράκοντος, του ανθρωπο-κτόνου διαβόλου, αλλά και εναντίον όλων των κακών και του θανάτου.

Γράφει ο Μέγας Αθανάσιος: «Ο Κύριος δεν έστερξε να μείνη επί πολύ χρόνο νεκρό το Σώμα Του. Έμεινε στον τάφο, τόσο, όσο χρειαζόταν, για να δείξη ότι το Σώμα Του ήταν νεκρό. Ευθύς δε, μετά τρεις ημέρας, ανέστησε πάλι το πανακήρατο Σώμα Του ντυμένο με τα σύμβολα της νίκης κατά του θανάτου, δηλαδή την αφθαρσία και την απάθεια που είχε αποκτήσει».

Ο νικητής του θανάτου καταδικάσθηκε σε θάνατο. Απέθανε επί Σταυρού. Ετάφη από τον Ιωσήφ και τον Νικόδημο. Μέγας λίθος απέκλεισε την θύρα του μνημείου. Οι Ρωμαίοι στρατιώτες, φρουροί ανύστακτοι, παρέστεκαν στον Τάφο.

Τι κι αν συνέβησαν όλα αυτά; Ο Άγγελος διεκήρυξε και διακηρύσσει: «Ηγέρθη ουκ έστιν ώδε»! Αναστήθηκε ο Κύριος λαμπρός, ωραίος, με άφθορο και άμωμο το Σώμα Του έχοντας μέσα Του κρυμμένο «παν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς» (Κολασ. β’, 9).

Ο Χριστός είναι ο μόνος Νικητής του θανάτου. Δεν υπάρχει, ούτε θα υπάρξη άλλος τρόπος για να νικηθή ο θάνατος, εκτός από αυτόν που επενόησε η άπειρη αγάπη Του. Δέχθηκε ο αθάνατος Λόγος του Πατρός το δικό μας θάνατο και τον κατήργησε με την ζωηφόρο Ανάστασί Του.

Και με την εκ νεκρών Ανάστασι του Χριστού μας, εθριάμβευσε και η θεία Του φιλανθρωπία. Διότι, ενώ οι άνθρωποι τον κατεδίκασαν σε θάνατο, ο Αναστάς Κύριος ωδήγησε τους ανθρώπους στην αθανασία και την αιωνιότητα.

«Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, άδου την καθαίρεσιν, άλλης βιοτής της αιωνίου απαρχήν» (Ωδή ζ’) ψάλλει σήμερα ο Υμνωδός. Όπως λέει ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς «ο Αναστάς Κύριος, με την Ανάστασι Του, μας απεκάλυψε και μας προσέφερε το μυστήριο της σωτηρίας μας».

Σωτηρία σημαίνει το να εξασφαλίσουμε ως ορθόδοξοι χριστιανοί, για το σώμα μας και την ψυχή μας, αθανασία και αιώνια ζωή. Η Ανάστασι του Χριστού μας με τη νέα, την αναστάσιμη ζωή, μας προσφέρει την αθανασία, την αιωνιότητα και την σωτηρία.

Ελάτε αδελφοί, σήμερα, με χαρά και με ευγνωμοσύνη, να προσκυνήσουμε τον μεγάλο Νικητή και Λυτρωτή μας. Όχι όμως πρόχειρα, επιπόλαια, ασυναίσθητα η και υποκριτικά.

α) Να προσκυνήσουμε τον Κύριο με αληθινή και συνειδητή ταπείνωσι, με καθαρότητα ψυχής και σώματος.

Πριν ο νους μας και η καρδιά μας πλησιάσουν το κενό μνημείο, ας αποτινάξουμε το εγώ μας, την φιλαυτία μας, τον εγωκεντρισμό μας. Παραμένοντας στην εγωπάθειά μας, δεν θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε το Μυστήριο της Αναστάσεως, ούτε την λυτρωτική προσφορά Του στη δική μας αμαρτωλότητα. Μαζί με τον εγωισμό, ας αποτινάξουμε και κάθε μολυσμό σαρκός και πνεύματος.

Μόνο αν πλησιάζουμε τον Ζωοδόχο Τάφο του Κυρίου μας με συναίσθησι αμαρτωλότητος, με αληθινή αυτογνωσία και καθαρότητα μετά την εξόμολογησί μας, θα μπορέσουμε να Τον προσκυνήσουμε αληθινά και ευεργετικά. Αν δεν ζήσαμε το μυστήριο της ιεράς εξομολογήσεως, μην αποθαρρυνθούμε. Φιλάνθρωπος ο Δεσπότης Χριστός περιμένει με ταπείνωσι να Τον προσκυνήσουμε και αφού καθαρισθούμε, να δεχθούμε τα ουράνια δώρα Του. Και μετά το Πάσχα μπορούμε να επιτύχουμε την καθαρότητάς μας. Αρκεί να μην το αναβάλουμε.

β) Να προσκυνήσουμε την Ανάστασι του Κυρίου μας και τον Αναστάντα με πίστι θερμή και απόφασι ομολογίας.

Μην αφήνουμε τους κράχτες της σατανικής απιστίας, τους θολωμένους και σκοτισμένους πολεμίους του Χριστού να μας προκαλούν με τα φαιδρά και ανόητα κοάσματά τους. Να θλιβώμαστε για τους ανθρώπους που δεν πιστεύουν στην Ανάστασι. Είναι οι πιο δυστυχισμένες υπάρξεις στη γη. Δεν υπάρχει άλλο γεγονός, σε ολόκληρη την ιστορία του ανθρωπίνου γένους, που να έχει τόσες μαρτυρίες απρόσβλητες και αναντίρρητες, όσο η Ανάστασι του Χριστού.

Πόσοι πολέμησαν την Ανάστασι; Πολλοί και μεγάλοι κατά κόσμον. Που είναι σήμερα; Χάθηκαν. Ο Αναστάς Χριστός, όμως, ζει και θα ζει εις τους αιώνες και θα χαρίζει ζωή και αθανασία.

Αγαπητοί πατέρες και αδελφοί!

Σήμερα, αυτή την ολοφώτεινη, την λαμπρή Κυριακή του Πάσχα, προσκυ-νούντες την Αγία Ανάστασι του Κυρίου μας, ας προσφέρουμε στον κενό Πανάγιο Τάφο το μεγάλο μας δώρο:

α) Την απόφασι, να μας φωτίζη στη ζώη μας και να μας καθοδηγή το Αναστάσιμο Φως, για να ζούμε αναστημένη ζωή, ζωή που θα μας οδηγήση στην αθανασία, την αφθαρσία, την αιωνιότητα, τον γλυκύ παράδεισο.

β) Την απόφασι, να ομολογούμε ημέρα και νύχτα, με τόλμη και ακατάπαυστα, την Ανάστασι του Χριστού, την θεότητά Του, την αγάπη Του στον αποστάτη άνθρωπο. Παντού και δυνατά να ομολογούμε ότι μόνο ο Χριστός νίκησε τον θάνατο, μόνο Αυτός αναστήθηκε και μόνο Αυτός χαρίζει φως, ζωή αληθινή, ειρήνη, χαρά και σωτηρία. Για να αναστηθή ο καθένας μας προσωπικά, η οικογένειά μας, η νεότης μας, όλη η κοινωνία μας. Το εύχομαι ολόψυχα.
Καλή, αγία και σωτήρια Ανάστασι!

Μετά πατρικών ευχών,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ

Ποια χρονιά δεν πρόκειται να βγει το Άγιο Φως που είναι το μεγαλύτερο θαύμα στον κόσμο

\
Το μεγαλύτερο θαύμα στον κόσμο είναι το Άγιο Φως στα Ιεροσόλυμα, που βγαίνει κάθε χρόνο στον Πανάγιο Τάφο το Μεγάλο Σάββατο (μεταξύ 12 το μεσημέρι και 2 το απόγευμα).
Κατεβαίνει από τον ουρανό και το βλέπουν όλοι. Ορθόδοξοι και μη Ορθόδοξοι. Είναι Άκτιστο Φως, που για μερικά λεπτά (περίπου 4 – 10 λεπτά) δεν καίει! Κανείς στον κόσμο δεν μπορεί να κατασκευάσει φωτιά, που να μην καίει.

Πατήστε για κοινοποίηση στο Facebook(Ανοίγει σε νέο παράθυρο)Κλικ για να το μοιραστείτε στο Twitter(Ανοίγει σε νέο παράθυρο)Κλικ για να το μοιραστείτε στο Pinterest(Ανοίγει σε νέο παράθυρο)Κλικ για να το μοιραστείτε στο Pocket(Ανοίγει σε νέο παράθυρο)Κλικ για να το μοιραστείτε στο Reddit(Ανοίγει σε νέο παράθυρο)Κλικ για να το μοιραστείτε στο Tumblr(Ανοίγει σε νέο παράθυρο)Click to share on Telegram(Ανοίγει σε νέο παράθυρο)Κλικ για να το μοιραστείτε στο LinkedIn(Ανοίγει σε νέο παράθυρο)Click to share on WhatsApp(Ανοίγει σε νέο παράθυρο)Click to share on Skype(Ανοίγει σε νέο παράθυρο)Κλικ για αποστολή μέσω email(Ανοίγει σε νέο παράθυρο)Κλικ για εκτύπωση(Ανοίγει σε νέο παράθυρο)

Το Άγιο Φως δεν καίει, δεν φθείρει δηλ. την ύλη διότι είναι πνευματικό Φως, που ανακαινεί, ζωογονεί και αγιάζει! Πολλοί με τα κεριά και τις λαμπάδες περνούν το Άγιο Φως, σε διάφορα άρρωστα σημεία του σώματός τους και θεραπεύονται!

Μετά από ορισμένα λεπτά, το Άγιο Φως από Άκτιστο μεταποιείται σε κτιστό και αρχίζει να καίει. Αν δεν γινόταν αυτή η μεταποίηση, τα κεριά και οι λαμπάδες δεν θα έσβηναν ποτέ και πολλοί πονηροί άνθρωποι, θα έφτιαχναν “παιχνιδάκια” με το Άγιο Φως και θα είχαμε βλασφημίες και διαστροφές.

Κάποια χρονιά δεν θα βγει το Άγιο Φως. Θα είναι η εποχή του αντιχρίστου.

Το Άγιο Φως είναι η τρανταχτή πιστοποίηση, ότι η Ορθοδοξία είναι η μόνη Αλήθεια, η μόνη αληθινή θρησκεία και όλα τα άλλα θρησκεύματα στον κόσμο είναι νοητά σκοτάδια και πλάνες του νοός…

Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα-apantaortodoxias.blogspot.com

Ποιοι ήταν οι δύο ληστές που σταυρώθηκαν δίπλα στον Ιησού Χριστό

Με όσα μέσα διαθέτουν οι επιστήμονες στην σημερινή εποχή, με την τεχνολογία να είναι σύμμαχος και τις συνεχόμενες αρχαιολογικές ανακαλύψεις που έρχονται στην επιφάνεια ανά τακτά χρονικά διαστήματα, προσπαθούν να βγάλουν προς τα έξω όλο και περισσότερα κομμάτια γύρω από τη παρουσία το Χριστού.

Ένα από αυτά είναι το σημαντικό κομμάτι της σταύρωσης και ποιο ήταν οι δύο κρατούμενοι που σταυρώθηκαν μαζί του.

Μαζί με το Χριστό σταυρώθηκαν ένας καλός και ένας κακός κλέφτης. Στη Καινή Διαθήκη απλά αναφέρονται, χωρίς να γίνεται ευρύτερη παρουσίασή τους.
Ερευνητές προσπάθησαν να βρουν ποιοι ήταν δίπλα στο Χριστό, τα εγκλήματά τους και τις τελευταίες τους στιγμές.

Οι δύο ληστές παρότι ήταν δίπλα στις τελευταίες στιγμές του Υιού του Θεού, αναφέρονται μόνο στο απόκρυφο Ευαγγέλιο του Νικόδημου (το οποίο δεν αποδίδεται στον Νικόδημο των Γραφών, τον Φαρισαίο που ως μέλος του Μεγάλου Συνεδρίου υπερασπίστηκε τον Ιησού, αλλά σε μεταγενέστερο ανώνυμο συντάκτη) και τις αποκαλούμενες Πράξεις Πιλάτου: «καὶ Δυσμᾶς καὶ Γέστας οἱ δύο κακοῦργοι συσταυρωθήτωσάν σοι και αλλού ὄνομα αὐτῷ ᾖν Γίστας, ὁ δὲ ἐκ δεξιῶν ἐσταυρωμένος ὀνόματι Δυσμᾶς».



Οι δυο ληστές που πλαισίωναν τον Θεάνθρωπο στον Σταυρό του Μαρτυρίου ήταν ο Δυσμάς και ο Γεστάς (ή Γέστας ή Στέγας). O Δυσμάς έδειξε όπως θυμόμαστε μεταμέλεια πριν εκπνεύσει και είπε το περιβόητο «μνήσθητί μου, κύριε», ενώ ο Γεστάς συνέχισε να χλευάζει τον Σωτήρα, μένοντας αμετανόητος.

Ο Δυσμάς δεν ήταν πρώτη φορά που συναντούσε το Χριστό. Όταν η Παναγία μαζί με τον Ιωσήφ και το θείο βρέφος πάνω σε ένα γαιδουράκι, πηγαίνανε στην Ιερουσαλήμ, η συμμορία του Δυσμά προσπάθησε να τους κλέψουν. Όταν όμως αντίκρυσε το θείο βρέφος, είδε μια λάμψη γύρω του, και απαγόρευσε στους ληστές να τους επιτεθούν.

Γεμάτη ευγνωμοσύνη προς τον καλό ληστή, η Θεοτόκος του είπε: «Γνώριζε ότι το παιδί αυτό θα σε ανταμείψει με ανταμοιβή μεγάλη, επειδή εσύ σήμερα τον προστάτευσες». Τριάντα τρία χρόνια αργότερα, ο ίδιος άνθρωπος κρεμιόταν στον σταυρό για τα εγκλήματά του, στα δεξιά του Χριστού. Το όνομά του ήταν Δυσμάς! Και βλέποντας δίπλα του τον αναμάρτητο Ιησού, μετανόησε για κάθε κακό που είχε κάνει στη ζωή του.

Ο Γέστας ήταν από τους σκληρότερους ληστές, βίαζε τις γυναίκες που συναντούσε στο δρόμο, τις έκοβε τα στήθη, ενώ αναφέρεται σε ρωμαικά έγγραφα, ότι είχε τη συνήθεια να πίνει ανθρώπινο αίμα. Μέχρι και την τελευταία στιγμή χλεύαζε τον Χριστό, αλλά ακριβώς την ώρα που ξεψυχούσε ζήτησε τη συγχώρεση από το Θεό, δείχνοντας μεταμέλεια.

Ο Δυσμάς ήταν ιδιοκτήτης πανδοχείου, είχε φυλακιστεί πολλές φορές για κλοπές, αλλά αναφέρεται ως δίκαιος γιατί μοίραζε φαγητό στους ελεούντες ένω φρόντιζε για την ταφή των φτωχών. Κέρδισε τη σωτηρία, ζητώντας πάνω στο Σταυρό την συγχώρεση, μετανοώντας για τα εγκλήματά του.

Απευθείας μετάδοση η Ακολοθία των Παθών

«ζωντανά» η ακολουθία των Πάθων του Κυρ΄'ιου
απο την τηλεοραση της ΕΡΤ2

Σήμερα Μ. Τετάρτη το Άγιο ευχέλαιο για θεραπεία πάσης ασθένειας

Σήμερα Μ. Τετάρτη το Άγιο ευχέλαιο για θεραπεία πάσης ασθένειας

Το Άγιο ευχέλαιο για θεραπεία πάσης ασθένειας

ΤΟ ΕΥΧΕΛΑΙΟ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ
Την Μεγάλη Τετάρτη το πρωί γίνεται η Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία και το απόγευμα ή το βράδυ γίνεται το Μυστήριο του Αγίου Ευχελαίου, όπου ο παπάς διαβάζει επτά Ευαγγέλια και επτά ευχές για να ευλογήσει λάδι που το χρησιμοποιούμε για τη θεραπεία ψυχικών και σωματικών ασθενειών.

Μετά την ακολουθία του Ευχελαίου ο ιερέας σταυρώνει τους πιστούς με λάδι στο μέτωπο, τα μάγουλα, το πρόσωπο και τα χέρια.

Το ευχέλαιο, που γίνεται στις εκκλησίες, σε μερικούς τόπους, όπως στον Πόντο, γινόταν και στο σπίτι. Στα αντικείμενα που ευλογούνται στη διάρκεια αυτής της τελετής, αποδίδεται ξεχωριστή θεία ιδιότητα και δύναμη.

Στα Κοτύωρα, ο παπάς τη Μεγάλη Τετάρτη, γύριζε στα σπίτια για ευχέλαιο. Είχαν σε κάθε σπίτι, έτοιμα αυγά ωμά, αλεύρι και αλάτι.

Ο παπάς τους έκανε ευχέλαιο και τη Μεγάλη Πέμπτη αφού έβαφαν τα αυγά, τα πήγαιναν μαζί με το “ευχελιασμένο” αλεύρι και το αλάτι, στην Εκκλησία στον Εσπερινό, μέσα σε καλαθάκια σκεπασμένα καλά με πανί.

Στη Σπάρτη, τρώνε κάθε πρωί, ένα κομμάτι από αυτό το αλεύρι. Τότε παρασκευάζεται και η νέα ζύμη, το προζύμι της χρονιάς.

Η ζύμη του ψωμιού, μπορεί λόγω πολυκαιρίας και μακρόχρονης χρήσης να χάσει την αρχική της δύναμη και καθαρότητα. Για αυτό πρέπει να ανανεωθεί και να αποκτήσει νέα πλήρη δύναμη.

Στην Αθήνα, τη Μεγάλη Τετάρτη, η εκκλησάρισσα, πήγαινε από σπίτι σε σπίτι και μάζωνε αλεύρι και το ζύμωνε χωρίς προζύμι. Ο παπάς, ακουμπούσε απάνω το Σταυρό με το Τίμιο Ξύλο και το ζυμάρι ανέβαινε. Αυτό θα ήταν το προζύμι της χρονιάς.

Η εκκλησάρισσα το μοίραζε κατόπιν στα σπίτια. Με αυτό, ζυμώνουν και τις κουλούρες της Λαμπρής.

24 Απριλίου- Γιορτή σήμερα: Μεγάλη Τετάρτη – Της αλειψάσης τον Κύριον μύρω

24 Απριλίου- Γιορτή σήμερα: Μεγάλη Τετάρτη – Της αλειψάσης τον Κύριον μύρω
Γυνή, βαλούσα σώματι Χριστού μύρον, Την Νικοδήμου προύλαβε σμυρναλόην.
Κατά την Μεγάλη Τετάρτη επιτελούμε ανάμνηση του γεγονότος της αλείψεως του Κυρίου με μύρο από μια πόρνη γυναίκα. Επίσης φέρεται στη μνήμη μας, η σύγκλιση του Συνεδρίου των Ιουδαίων, του ανωτάτου δηλαδή Δικαστηρίου τους, προς λήψη καταδικαστικής αποφάσεως του Κυρίου, καθώς και τα σχέδια του Ιούδα για προδοσία του Διδασκάλου του.

Εορτολόγιο– Δύο μέρες πριν το Πάσχα, καθώς ο Κύριος ανέβαινε προς τα Ιεροσόλυμα, κι ενώ βρισκόταν στο σπίτι στου λεπρού Σίμωνα, τον πλησίασε μια πόρνη γυναίκα κι άλειψε το κεφάλι Του με πολύτιμο μύρο. Η τιμή του ήταν γύρω στα τριακόσια δηνάρια, πολύτιμο άρωμα και γι’ αυτό οι μαθητές την επέκριναν και περισσότερο απ’ όλους ο Ιούδας.

Γνώριζαν οι μαθητές καλά πόσο μεγάλο ζήλο έδειχνε πάντοτε ο Χριστός για την ελεημοσύνη προς τους φτωχούς. Ο Χριστός όμως την υπερασπίσθηκε, για να μην αποτραπεί απ’ το καλό της σκοπό. Ανέφερε μάλιστα και τον ενταφιασμό Του, προσπαθώντας να αποτρέψει τον Ιούδα από τη προδοσία, αλλά μάταια. Τότε απέδωσε στη γυναίκα την μεγάλη τιμή να διακηρύσσεται το ενάρετο έργο της σε ολόκληρο την οικουμένη.

Ο Ιερός Χρυσόστομος υποστηρίζει ότι δύο ήταν οι γυναίκες που άλειψαν με μύρο τον Κύριο. Οι τρεις πρώτοι Ευαγγελιστές αναφέρουν μια και την ίδια γυναίκα, που πήρε την ονομασία πόρνη. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης όμως κάνει λόγο για άλλη γυναίκα, αξιοθαύμαστη και σεμνή, τη Μαρία την αδελφή του Λαζάρου, που άλειψε τα άχραντα πόδια Του σκουπίζοντας τα με τις τρίχες των μαλλιών της.

Απολυτίκιον:
Ήχος πλ. δ’.
Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός, και μακάριος ο δούλος, ον ευρήσει γρηγορούντα, ανάξιος δε πάλιν, ον ευρήσει ραθυμούντα. Βλέπε ούν ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθής, ίνα μη τω θανάτω παραδοθής, και της βασιλείας έξω κλεισθής, αλλά ανάνηψον κράζουσα· Άγιος, Άγιος, Άγιος ει ο Θεός, διά της Θεοτόκου ελέησον ημάς.



 πηγη vimaorthodoxias.gr

Λύθηκε το μυστήριο με την εικόνα της Παναγίας που βρέθηκε άθικτη μετά από φωτιά!

Η εικόνα της Παναγίας της Δακρυούσας βρέθηκε άθικτη μέσα σε καλαμιές που είχαν πάρει φωτιά. Η έρευνα που ακολούθησε έδειξε τι είχε προηγηθεί...
Εξιχνιάστηκε η κλοπή εικόνας της Παναγίας της Δακρυούσας, από τον Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου Ηρακλείου στον περιοχή του Λαγκαδά Θεσσαλονίκης.

Ειδικότερα σχηματίσθηκε δικογραφία από αστυνομικούς του Τμήματος Ασφαλείας Λαγκαδά σε βάρος τριών Ελλήνων ηλικίας 26, 18 και 17 ετών, για το αδίκημα των διακεκριμένων περιπτώσεων κλοπής.

Η εικόνα είχε κλαπεί τον περασμένο Μάρτιο. Η υπόθεση είχε πάρει δημοσιότητα καθώς βρέθηκε άθικτη μέσα σε καμένες καλαμιές.

Κάποιοι υποστήριξαν τότε ότι παρά τη φωτιά που είχε ξεσπάσει στο σημείο η εικόνα παρέμεινε άθικτη.

Όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια η εικόνα τοποθετήθηκε εκεί, αφού είχε σβήσει η φωτιά στις καλαμιές και είχε κλαπεί από τους τρεις νεαρούς.

Όπως προέκυψε από την αστυνομική έρευνα, από τον μήνα Νοέμβριο 2018 έως τον Απρίλιο 2019, οι δράστες εκτός από τον Ιερό Ναό, διέρρηξαν και προσπάθησαν να διαρρήξουν ακόμα έξι σχολεία, στην περιοχή του Λαγκαδά.

Πηγή: thestival.gr

ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΜΕΤΑΔΟΣΗ η ακολουθία του Νυμφίου

«ζωντανά» η ακολουθία του Νυμφίου
απο την τηλεοραση της ΕΡΤ2

Η Τιμία Ζώνη μοσχοβόλησε στο χειρουργείο και το παιδί έγινε καλά!

Διαβάστε τη συγκλονιστική αφήγηση του σεβασμιωτάτου επισκόπου πρ. Ερζεγοβίνης κ.κ. Αθανασίου [Γιέβτιτς] στην τράπεζα της Ιεράς Μ. Μονής Βατοπαιδίου, για ένα φοβερό θαύμα της Τίμιας Ζώνης! Το γεγονός έχει καταγραφεί στο βιβλίο «Θαύματα της Αγίας Ζώνης».



Είναι για μένα πάντα μεγάλη ευλογία να έρχομαι στο Όρος, το Περιβόλι της Παναγίας και στο Βατοπαίδι το αγαπητό. Επ’ ευκαιρία θα ήθελα να σας αναφέρω ένα θαύμα της Τιμίας Ζώνης της Παναγίας μας.

Ο φίλος και ακαδημαϊκός Ε.Σ., καθηγητής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο, Μικρασιάτης με πέντε παιδιά, έχει έναν αδελφό τον Κώστα, που έχει ένα παιδί με σοβαρή ασθένεια στην καρδιά. Υπάρχει ένα μικρόβιο, που για επτά με εννέα ημέρες προσβάλλει την καρδιά. Τις άλλες δέκα ημέρες, που πεθαίνει το μικρόβιο αυτό, προκαλεί κάτι φοβερές αντιδράσεις στο μυοκάρδιο και υποφέρει άλλες 20 ημέρες, και τελικά καταστρέφεται η καρδιά.

Δεν μπορούν να κάνουν τίποτα οι γιατροί. Αν αντέξει η καρδιά, που συνήθως αυτό δεν συμβαίνει, τότε θα υπάρχουν φοβερές επιπτώσεις στην υγεία του ασθενούς. Αν επιζήσει ο ασθενής, ή κάνουν μεταμόσχευση ή κάτι άλλο πολύπλοκο, που δεν θυμάμαι πως ονομάζεται.

Τόσο ζημιώνεται η καρδιά, που οι γιατροί δεν μπορούν να προσφέρουν τίποτε, μόνον παρακολουθούν την κατάσταση από μηχανήματα.

Με ειδοποιεί ο κ. Σ. να προσευχηθούμε όλοι. Αφού πέθανε το μικρόβιο κάπου στις 13-14 ημέρες, αποφάσισαν οι γιατροί με την συναίνεση των γονέων να ανοίξουν το στήθος, για να βοηθήσουν την καρδιά από κοντά. Τα μηχανήματα έδειχναν ότι η κατάσταση ήταν πολύ άσχημη.

Ήρθαν στο χειρουργείο και οι γονείς και ο φίλος του κ. Ε.Σ. και ο δικός μας γιατρός, ο νεφρολόγος Χαράλαμπος Σταθάκης, που είναι διευθυντής στο Λαϊκό Νοσοκομείο. Είναι πολύ πιστός άνθρωπος και έχει μία κλωστή από την Τιμία Ζώνη, δεν ξέρω από πού. Είναι σε ένα κουτάκι που χωράει στην παλάμη.

Τον ντύσανε να μπει στο χειρουργείο μαζί με τους γονείς. Αυτός πλησιάζει, και με το χέρι βάζει από έξω από την καρδιά την Τιμία Ζώνη, πριν ανοίξουν το στήθος.

Τότε λέει η προϊσταμένη απότομα:

– Ποιος έφερε λουλούδια εδώ; Δεν επιτρέπεται λουλούδια να μυρίζουν μέσα στο χειρουργείο.

Γέμισε από ευωδία το χειρουργείο. Όλοι κοίταζαν ποιος έφερε λουλούδια. Ο Χαράλαμπος αποτράβηξε το χέρι του και στάθηκε. Άνοιξαν το στήθος του παιδιού και η καρδιά άρχισε να πάλλει. Άρχισε να ανανεώνεται. Η καρδιά του παιδιού δεν χρειαζόταν τίποτα μετά.

Το παιδί είναι καλά. Το είδα τώρα πρόσφατα. Εννέα χρονών είναι ο Θοδωρής. Όλοι το απέδωσαν σε θαύμα της Τιμίας Ζώνης της Παναγίας.

Ο δε Χαράλαμπος λέει:

– Βρε παιδιά, έχουν πολλή πίστη οι γονείς του.

Πράγματι έχουν πίστη αλλά το θαύμα είναι της Παναγίας.

Από το βιβλίο: “Θαύματα της Αγίας Ζώνης” (έκδοση της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου).

Πηγή:pemptousia

Δες γιατί την ονομάζουμε Σαρακοστή, αφού δεν διαρκεί 40 μέρες!

Αν δεν το ήξερες, έφτασε η στιγμή να το μάθεις.




Η Σαρακοστή, η νηστεία που προηγείται του Πάσχα δεν διαρκεί σαράντα ημέρες.




Γιατί όμως την ονόμασαν έτσι;


Η Μεγάλη Σαρακοστή λοιπόν ξεκινά την Καθαρά Δευτέρα και τελειώνει το Μεγάλο Σάββατο.

Ονομάζεται Σαρακοστή επειδή γίνεται εις ανάμνηση της σαρανταήμερης νηστείας του Χριστού στην έρημο και καθιερώθηκε τον 4ο αιώνα.

Η αρχική της διάρκεια ήταν έξι εβδομάδες, ενώ αργότερα προστέθηκε και μία έβδομη και τελικά διαρκεί 48 ημέρες.
Σε όλη τη διάρκεια της Σαρακοστής, κάθε Τετάρτη και Παρασκευή, τελείται στην εκκλησία μας η Προηγιασμένη Ακολουθία.

Πού βρίσκονταν ο Χριστός από 13 έως 30 ετών – Τα άγνωστα χρόνια της ζωής Του

Τα άγνωστα χρόνια της ζωής του Χριστού. Πού ήταν ο Χριστός από 13 έως 30 ετών; Υπήρξε στα αλήθεια Εσσαίος; Ποιά είναι η αλήθεια για τα θαύματά Του, τη διδασκαλία Του, αλλά και τη θεϊκή Του υπόσταση;

Oρισμένοι συγγραφείς στην αναζήτησή τους για τα προεφηβικά και νεανικά χρόνια του Ιησού, ισχυρίζονται λανθαμένα ότι τόσο o Πρόδρομος Ιωάννης, όσο και ο Ιησούς Χριστός, ανήκαν  στην  Ιουδαϊκή αίρεση των Εσσαίων. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει καμία ιστορική απόδειξη ότι ο άγιος Ιωάννης και ο Χριστός μαθήτευσαν στους Εσσαίους (ιουδαϊκή αίρεση με βάπτισμα, ευχαριστία, καθάρσεις, ποινές, έντονο ασκητικό χαρακτήρα και διαχωρισμό των ανθρώπων σε αγίους και βέβηλους). Η θέση αυτή χρησιμοποιείται συνήθως για να χτυπήσει την πίστη στον Ιησού Χριστό ως Υιό και Λόγο του Θεού.

Άλλωστε, ενώ στους Εσσαίους ίσχυε ότι: α) όλα τα μέλη της κοινότητας προετοίμαζαν τον ερχομό δύο Μεσσιών και όχι ενός, β) υποτιμούσαν τις γυναίκες, γ) εξαφανίζεται η προσωπικότητα στα μέλη τους, δ) εφάρμοζαν αυστηρό τελετουργικό με πολύ συχνές πλύσεις – καθάρσεις και διατάξεις Σαββάτου, ε) ετοιμάζονταν για πνευματικό πόλεμο,στ) ήσαν σωβινιστές Ισραηλίτες, ζ) επικεντρώνονταν στο Μωυσή, η) ερμήνευαν αριθμολογικά τις Γραφές, θ) το βάπτισμά τους είχε μαγική σημασία και ι) η ευχαριστία τους είχε έννοια ειδωλολατρικής ιερής τελετής….

Εντελώς αντίθετα, στον κύκλο της πρώτης χριστιανικής κοινότητας και του Αγίου Ιωάννη: α) μόνο ο Ιωάννης αποκαλείται «βαπτιστής», βαπτίζει μεγάλα πλήθη θρησκευόμενων και προετοιμάζει την οδό τού ενός και μοναδικού Μεσσία, β) οι μαθητές του Κυρίου και η πρώτη Εκκλησία σέβονται απόλυτα τις γυναίκες, γ) διατηρούσαν τα ονόματα και την προσωπικότητα τους, δ) ζούσαν ελεύθερα, ε) δεν εφάρμοζαν αυστηρά το τυπικό και τις διατάξεις του Νόμου, στ) αγαπούσαν όλους τους λαούς χωρίς διακρίσεις, ζ) δεν ασχολούνταν ιδιαίτερα με τον Μωυσή, η) ούτε ερμήνευαν μυστικά τις Γραφές, θ) το βάπτισμα αφορούσε στη σωτηρία μέσω της πίστεως και ι) η Θεία Κοινωνία είναι Τράπεζα συνδεδεμένη με το υπερουράνιο θυσιαστήριο όπου παρατίθεται για τροφή ο ενανθρωπήσας Λόγος του Θεού (βλ. και «Ιωάννης ο Βαπτιστής βάσει των Πηγών», Γ.Σ. Γρατσέα, Αθ. 1968, σελ. 158-160, 182-200)

Κατά την απορριπτέα πίστη  αποκρυφιστικων κύκλων, ο Ιησούς Χριστός ταξίδεψε μετά τα 12 χρόνια Του και πριν τα 30 Του, σε Ινδίες, Αίγυπτο,  Θιβέτ, όπου και μαθήτευσε στη θεοσοφία και τον αποκρυφισμό.

Κάθε άλλο συνέβη ωστόσο:

α) Ο Ιησούς, αν και δωδεκαετής, άφησε άφωνους τους μορφωμένους νομοδιδασκάλους στο ναό της Ιερουσαλήμ, από την κατά Θεόν σοφία του, χωρίς να χρειάζεται γι’ αυτό να μαθητεύσει σε αποκρυφιστικά κέντρα της Ανατολής.

β) Το Ευαγγέλιο αναφέρει καθαρά ότι από 12 μέχρι 30 ετών, όταν δημόσια άρχισε το σωτηριώδες κήρυγμα του, «ην υποτασσόμενος» στον «Ιωσήφ και στη μητέρα του» (Λουκ. 2,51). Τον ονομάζουν μάλιστα «υιό τέκτονος» (Ματθ. 13,55) και «Ιησούς ο τέκτων» (Μαρκ. 6,3), πού σημαίνει ότι αναμφισβήτητα δούλευε μαζί με τον Ιωσήφ ως μαραγκός, αλλά και οικοδόμος, πριν τη δημόσια δράση του.

γ) Αν είχε πάει για σπουδές σε ανατολίτικα κέντρα θεοσοφίας, οι Γραμματείς και Φαρισαίοι θα το χρησιμοποιούσαν εναντίον του, παρουσιάζοντας στους οπαδούς Του τη δήθεν μαγική πηγή της δύναμης του, όταν ο Ιησούς επέμενε ότι θεράπευε με τη δύναμη του Πατρός Του.

δ) Οι συμπατριώτες του, όταν ο Χριστός επανειλημμένα θαυματουργούσε και κήρυττε, έλεγαν: «Πώς αυτός γνωρίζει τα ιερά γράμματα χωρίς να έχει σπουδάσει;» (Ίω. 7,15). Γνώριζαν καλύτερα βέβαια, από τους σύγχρονους αμαθείς άθεους και αποκρυφιστές ότι δεν είχε μεταβεί για σπουδές εκτός της φυσικής του πατρίδας (Πίστη και Λογική, Μανώλη Μελινού, Διαδρομή Α’, σελ. 81,82).

Τα θαύματα του Χριστού, πλανεμένα γράφουν κάποιοι, πώς ήταν αποτέλεσμα φυσικών βιολογικών δυνάμεων και όχι υπερφυσικά. Τα θαύματα είναι συστατικά στοιχεία των ευαγγελικών διηγήσεων και λάμβαναν χώρα σε αναφορά πάντοτε προς τον Θεό, η Τριαδική Χάρη του οποίου είναι ή αιτία της υπερφυσικής πραγματοποίησής τους. Τα θαύματα του Χριστού προϋποθέτουν και βρίσκονται σε πλήρη συμφωνία με τη διδασκαλία του, την αλήθεια, αγάπη και ζωή, που παρέχει ο υπερουράνιος Πατέρας Του. Αν λοιπόν, ο Χριστός είχε συγκεκριμένη πηγή και περιεχόμενο διδασκαλίας και με διαφορετικό τρόπο, τελείως φυσικό ή μαγικό, επιτελούσε τα άπειρα θαύματα που έκανε στη διάρκεια της επίγειας διαμονής του, τότε θα ήταν… ο μεγαλύτερος δημαγωγός και βλάσφημος άνθρωπος της ιστορίας.

Επειδή, όμως, ο Ιησούς ήταν άγιος στη ζωή και στο έργο του και βρισκόταν σε τέλεια αρμονία με τη διδασκαλία του -η δε διδασκαλία και το κήρυγμα του υπήρξε το πλέον απαράμιλλο και το πλέον ανώτερο, πού ακούστηκε ποτέ από χείλη τόσο υπεύθυνου και συγκροτημένου (Θε)ανθρώπου- συμπεραίνει κανείς ότι τα θαύματα τα τελούσε με τη δύναμη της θεότητάς του και άρα ο τρόπος πραγματοποιήσεώς των ήταν υπερφυσικός. Τις ψευτοθεραπείες του ειδωλολατρικού κόσμου χαρακτηρίζουν: η χρήση μαγικών τύπων, φαρμάκων και υπνωτισμού, η μυστικιστική ερμηνεία των ονείρων, η αλαζονεία του δήθεν θαυματουργού και η αναξιοπιστία των διηγήσεων, πρακτικές και ιδιότητες πού δεν συναντώνται στον Ιησού Χριστό (βλ. «Ψυχικαί Έρευναι» Γ, Αντ. Πισσάνου, έκδ. Πρόοδος, Αθ. 1975, σελ. 62,63 και Παν. Τρεμπέλα. όπου ανωτέρω, σελ. 493. 494, 497, 512, 513. 516-518).

Κανένας εξάλλου αποκρυφιστής δεν κατάφερε ποτέ να θεραπεύσει βλάβες οργάνων ανεπανόρθωτες (σαν τον τυφλό εκ γενετής π.χ. πού δεν είχε κόρες οφθαλμών και τον επί 38 χρόνια παράλυτο με φθορά των μελών του από την μακροχρόνια κατάκλιση), να υποτάξει τα στοιχεία της φύσεως (ειρήνευση της φουρτουνιασμένης θάλασσας και θαυμαστή αλιεία), να εκδιώξει δαιμόνια και να τα στέλνει στους χοίρους, να ανασταίνει νεκρούς (τον τετραήμερο Λάζαρο, αλλά και την κόρη του Ιαείρου και τον υιό της χήρας της Ναΐν), να χορταίνει χιλιάδες άτομα με λίγα ψωμιά και ψάρια και να ενεργεί τόσα άλλα θαύματα, όσα δεν θα χωρούσαν σε όλα τα βιβλία του κόσμου να γραφτούν (Ίω. 21,25) (βλ. «Πίστη και Λογική», Α’, Αθ. 1993 και «Απολογητικοί Μελέται Ε’», Παν. Τρεμπέλα).

Η διδασκαλία του Ιησού Χριστού υπήρξε κατά τη γνώμη άσχετων ερευνητων μυστικιστική και εσωτεριστική. Αντίθετα, η διδασκαλία του Κυρίου υπήρξε πάντοτε φανερή, αφορούσε στον Ένα Θεό, Πατέρα Παντοκράτορα, τον Ιησού Χριστό, τον Υιόν του, τον οποίον απέστειλε στον κόσμο, ‘ίνα ο κόσμος σωθεί δι’ αυτού’ και στον Παράκλητο -Πνεύμα, το ζωοποιόν τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Η αγάπη υπήρξε η πρακτική, κατεξοχήν, διδασκαλία του Θεανθρώπου, χωρίς την οποία, και σε συνδυασμό με τη μετάνοια, ταπείνωση και την προσευχή, είναι κλειστή η οδός προς τη Βασιλεία των Ουρανών.

Αν το ευαγγέλιο της σωτηρίας, στο οποίο  καλούσε ο Χριστός τους ανθρώπους, ήταν αποκρυφιστικό, θα τον είχαν κατηγορήσει οι εχθροί Του σαν μάγο και γητευτή στο Συνέδριο, βρίσκοντας πρόφαση για τη θανάτωση του, διότι η μαγεία, η μαντεία, η νεκρομαντεία, η οιωνοσκοπία, κ.λπ. τιμωρούνταν με τον δια λιθοβολισμού θάνατο (Λευϊτικόν 19,26 & 20-27- Ιερεμ. 34,9- Εξ. 22,18- Δανιήλ 2,27-28). Οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες τιμωρούσαν επίσης με ποινή θανάτου τη μαγεία («Στο Γιάννη Κορδάτο, οφειλόμενη απάντηση», π. Ευ. Κ. Μαντζουνέα, Αθ. 1983, σελ. 43,44). Αλλά και ο απ. Παύλος, ο θαυμάσιος αυτός κήρυκας και μέγιστος ιεραπόστολος, πού διακηρύσσει ότι ‘έχει Πνεύμα Θεού’ και ‘φέρει στο σώμα του τα στίγματα του Ιησού’, επιτίθεται με δριμύτητα εναντίον των Εθνικών Μυστηρίων, τα οποία ονομάζει ‘Τράπεζα δαιμονίων’ (Α’ Κορ. 10,19-21, αλλά και Β’ Κορ. 6,14 – Α’ Τιμ. 6,20).

Οι Ορθολογιστές ισχυρίζονται ότι ο Ιησούς δεν είχε συνείδηση της θεϊκής του υπόστασης και ότι δεν είναι Υιός του Θεού κατά φύσιν. O Χριστός είχε πλήρη συνείδηση της θεϊκής Του υπόστασης και αποστολής. Ο ίδιος αποκαλύπτει: «Πριν γεννηθεί ο Αβραάμ εγώ υπάρχω (όχι υπήρχα)» (Ίω. 8,58) και «Εγώ και ο Πατέρας είμαστε Ένα» (Ίω. 10,30). Στην παράκληση του Φιλίππου να τους δείξει τον Πατέρα, του επισημαίνει: «Τόσο καιρό είμαι μαζί σας Φίλιππε και δεν με γνώρισες; Εκείνος πού έχει δει εμένα, έχει δει τον Πατέρα» (Ιω. 14,9).

Στον Όρο της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου (Χαλκηδόνα 451 μ.Χ.) διατυπώνεται η πίστη της Εκκλησίας ότι στο Χριστό υπάρχουν δύο φύσεις, η θεία και η ανθρώπινη. Ως προς τη θεϊκή του φύση, ο Χριστός είναι ομοούσιος με το Θεό Πατέρα, είναι το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, πού γεννήθηκε από τον Πατέρα προ πάντων των αιώνων. Ως προς την ανθρώπινη φύση του είναι ομοούσιος με μας τους ανθρώπους, πλήρης και τέλειος άνθρωπος, χωρίς αμαρτία. Όμως, αν και ο σαρκωμένος Χριστός υφίσταται με δύο φύσεις, είναι ένα πρόσωπο, το πρόσωπο του Υιού και Λόγου του Θεού.

Μιχαήλ Χούλης, Θεολόγου
Πηγή: Ορθόδοξες Απαντήσεις

ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ: O Νυμφίος της Εκκλησίας και η παραβολή των Δέκα Παρθένων

Εἶναι σημαντικό νά ἐπαναλάβουμε ὅτι ὅ,τι περιγράφουν τά Εὐαγγέλια τῶν Μεγάλων αὐτῶν Ἡμερῶν, ἀφοροῦν ὅσα εἶπε καί ὅσα ἔκανε καί ὅσα ἔπαθε ὁ Χριστός μετά τήν Εἴσοδό Του στά Ἱεροσόλυμα, κατά τήν τελευταία ἑβδομάδα τῆς ἐπίγειας παρουσίας Του.

Σήμερα τό βράδυ, θά ἀκούσουμε στό Εὐαγγέλιο τοῦ Ὄρθρου τά φοβερά «οὐαί» τοῦ Χριστοῦ ἐναντίον τῶν ὑποκριτῶν Φαρισαίων. Ὁ Χριστός διατρανώνει ὅτι παύει ἡ σαρκική – φυλετική διαδοχή στόν λαό τοῦ Θεοῦ καί πλέον στόν λαό τοῦ Θεοῦ ἀνήκει κάθε ἕνας πού πιστεύει στόν Χριστό, καί ὄχι ὅσοι ἁπλῶς ἀνήκουν σέ μιά συγκεκριμένη φυλή καί σέ μιά συγκεκριμένη ἀνθρώπινη παράδοση, ἀφοῦ ὁ Χριστός εἶναι ὁ Κύριος καί τοῦ Δαβίδ.

Εἶναι σημαντικό ὅτι τό Εὐαγγέλιο τῆς Μεγάλης Τρίτης, πού θά ἀκούσουμε τό πρωΐ τῆς Μεγάλης Τρίτης, ἀναφέρεται στίς τρεῖς τελευταῖες παραβολές πού εἶπε ὁ Χριστός πρίν τό Πάθος Του: τῶν δέκα Παρθέντων, τῶν Ταλάντων καί τῆς Κρίσεως. Προλέγει, δηλαδή, τά τῆς Δευτέρας Παρουσίας Του στόν κόσμο.

Ἀμέσως μετά τίς παραβολές αὐτές, παύουν οἱ λόγοι, καί ἀρχίζουν τά φοβερά καί φωτεινά γεγονότα, ἐκτυλίσσεται τό «θεῖο δράμα», κατά τό ὁποῖο ὁ Χριστός ἄγεται ὡς ἀμνός ἄμωμος πρός σφαγήν ἄφωνος.

Κατά τήν παραβολή, δέκα Παρθένες πῆγαν μέ τά λυχνάρια τους (λαμπάδες) στούς γάμους. Ἀλλά οἱ μέν πέντε, οἱ φρόνιμες, πῆραν μαζί τους λάδι γιά νά καῖνε οἱ λαμπάδες, ἐνῶ οἱ ἄλλες πέντε, οἱ μωρές (ἀνόητες), δέν πῆραν μαζί τους λάδι. Ὁ Νυμφίος ἀργοῦσε νά ἔρθει, ὁπότε οἱ πέντε «μωρές», βλέποντας τίς λαμπάδες τους νά σβήνουν, πῆγαν νά προμηθευτοῦν λάδι τήν τελευταία στιγμή. Κατά τήν ἀπουσία τους ὅμως ἦρθε ὁ Νυμφίος καί ἔκλεισαν οἱ πόρτες καί οἱ μέν φρόνιμες εἰσῆλθαν στούς γάμους μέ τόν Νυμφίο οἱ δέ μωρές ἔμειναν ἔξω.

Ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ σέ ἐγρήγορση, ἔμπνευση, καλλιέργεια νά εἴμαστε ἕτοιμοι γιά νά ὑποδεχθοῦμε τόν Χριστό, πού δέν γνωρίζουμε πότε θά ἔρθει νά μᾶς συναντήσει, ἔχοντες τίς λαμπάδες τῶν ἀρετῶν μας, τίς ὁποῖες ἀρετές ὀφείλουμε νά καλλιεργήσουμε. Λαμπάς εἶναι ὁ φωτεινός νοῦς τοῦ ἀνθρώπου καί ἔλεος οἱ κόποι τῆς ἀσκήσεως. Χωρίς κόπο κανείς δέν εἰσέρχεται στήν Βασιλεία τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ ἀπευθύνεται σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους, ἀλλά κατεξοχήν στούς νέους καί σέ νεάζουσες καρδιές. Ὁ νέος πού ἀκούει τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ, προσφέρει τά νεανικά του χρόνια μέ ἔρωτα στόν Χριστό, καί δέν περιμένει νά ἔρθουν τά γηρατειά του γιά «καλή ψυχή». Προσφέροντας τά νεανικά χρόνια στόν Χριστό, παραλαμβάνει ἄφθαρτα καί αἰώνια μέ τήν κατά Χριστόν ἀναγέννηση.

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ὑπογραμμίζει ὅτι τό ἔλεος πού ἔλειπε στίς μωρές παρθένες ἦταν οἱ ἐλεημοσύνες, σέ ἀντίθεση μέ τίς φρόνιμες πού ἦταν γεμάτες μέ ἔργα ἀγάπης.



Τοιχογραφία ἀπό τήν Ἱερά Μονή Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου καί Εὐαγγελιστοῦ Σουρωτῆς

 Ὁ νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας

τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

 (ἀπόσπασμα, παραφρασμένο,  ἀπό τό βιβλίο του «Παρεμβάσεις στήν σύγχρονη κοινωνία»)

«Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή εἶναι ἡ καρδιά τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους. Ἄλλωστε, ὁ Σταυρός καί ἠ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἐμπνέουν ὅλη τήν περίοδο τοῦ ἔτους. Ἄν ἡ Σαρακοστή εἶναι ἡ καρδιά τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, ἡ Μ. Ἑβδομάδα εἶναι ἡ καρδιά τῆς καρδιᾶς.

Λέγεται Μεγάλη Ἑβδομάδα ὄχι γιατί ἔχει περισσότερες ἡμέρες καί περισσότερες ὧρες ἀπό ὅλες τίς ἄλλες ἑβδομάδες, ἀλλά γιατί εἶναι μεγάλα τά γεγονότα τά ὁποῖα ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία, καί βοηθᾶ τόν Χριστιανό νά τά βιώση στήν προσωπική του ζωή.

Εἶναι ἑβδομάδα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί τῆς μεγάλης ἀχαριστίας τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι ἑβδομάδα ἀνακαινίσεως τοῦ ἀνθρωπίνου γένους καί βιώσεως τῆς σωτηρίας.

Οἱ ἀκολουθίες τῶν πρώτων ἡμερῶν τῆς Μ. Ἑβδομάδος λέγονται ἀκολουθίες τοῦ Νυμφίου, γιατί ὁ Χριστός παρουσιάζεται ὡς Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ κάθε πιστοῦ, ὁ ὁποῖος ἔρχεται νά πάθει, νά σταυρωθεῖ καί νά ἀναστηθεῖ ἀπό ἀγάπη γιά τό ἀνθρώπινο γένος.

Εἶναι γνωστή ἡ Παραβολή τῶν Δέκα Παρθένων, ὅπου παρουσιάζεται ὁ Χριστός νά κάνει γάμο μέ τόν ἄνθρωπο καί εἰσέρχεται ὁ ἄνθρωπος στόν νυμφώνα.

Αὐτή ἡ παραβολή ἐνέπνευσε τούς ἱερούς ὑμνογράφους στήν σύνθεση πολλῶν τροπαρίων, ὅπως: «Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός καί μακάριος ὁ δοῦλος, ὅν εὑρήσει γρηγοροῦντα∙ ἀνάξιος δέ πάλιν, ὅν εὑρήσει ῥαθυμοῦντα»…».

Κάθισμα τοῦ Ὄρθρου τῆς Μεγάλης Τρίτης

«Ἀδελφοί, ἄς ἀγαπήσουμε τόν Νυμφίο Χριστό, τίς λαμπάδες τῆς ψυχῆς μας ἄς τίς ἑτοιμάσουμε, λάμποντες μέ ἀρετές καί ὀρθή πίστη, ὥστε ὅπως οἱ φρόνιμες παρθένες τοῦ Κυρίου νά εἰσέλθουμε ἕτοιμοι μαζί Του στούς γάμους, γιατί ὁ Νυμφίος ὡς Θεός παρέχει ὡς δῶρο σέ ὅλους στεφάνι ἄφθαρτο».



Ἔργο τοῦ Φώτη Κόντογλου, μέ τίς ἐπιγραφές: «Ὁ Χριστός μέ τάς φρονίμους παρθένους». Καί ἀλλοῦ «Αἱ μωραί παρθέναι». Καί ὡς λεζάντα:  «Ἡ πόρτα τώρα ἔκλεισε, δέν ἠμπορεῖ ν’ ἀνοίξη, σύρτε εἰς τά σπιτάκια σας γιά νά ἀναπαυθῆτε»

Ξέρεις γιατί την ονομάζουμε Μεγάλη Εβδομάδα;

Μάθε γιατί κάθε μέρα θεωρείται Μεγάλη.


Είναι οι μέρες που προηγούνται από το Πάσχα. Από τότε που ήμασταν μικροί μόλις ακούσουμε τη λέξη Μεγάλη Δευτέρα, μετράμε αντίστροφα για το αρνί της Κυριακής.

Γιατί όμως τώρα την ονομάζουμε Μεγάλη Εβδομάδα;

Η Μεγάλη Εβδομάδα ονομάζεται «Μεγάλη», όχι γιατί έχει περισσότερες μέρες ή ώρες από τις άλλες εβδομάδες.Αλλά γιατί τα γεγονότα όπου τελούνται και βιώνονται στους Ιερούς Ναούς είναι κοσμοσωτήρια για τον άνθρωπο.Οι τέσσερις πρώτες ημέρες μας προετοιμάζουν πνευματικά για το θείο δράμα και οι Ακολουθίες ονομάζονται «Ακολουθίες του Νυμφίου».

Διαβάστε στη συνέχεια τι αντιπροσωπεύει η κάθε ημέρα.

Μεγάλη Δευτέρα (Κυριακή Βαϊων βράδυ)| Η ζωή του Ιωσήφ του 11ου γιού του Πατριάρχη Ιακώβ, του ονομαζόμενου Παγκάλου και συμβολίζει την Συναγωγή των Εβραίων και γενικά την ζωή του Ισραηλιτικού λαού που ήταν άκαρποι από καλά έργα.

Μεγάλη Τρίτη (Μεγάλη Δευτέρα βράδυ)|Θυμόμαστε τις Παραβολές των δέκα παρθένων (Ματθ. 25,1-13) που μας διδάσκει να είμαστε έτοιμοι και γεμάτοι από πίστη και φιλανθρωπία και των Ταλάντων (Ματθ. 25,14-30), που μας διδάσκει να είμαστε εργατικοί και πρέπει να καλλιεργούμε και να αυξήσουμε τα πνευματικά μας χαρίσματα.

Μεγάλη Τετάρτη (Μεγάλη Τρίτη βράδυ)|Είναι αφιερωμένη στην αμαρτωλή γυναίκα (Λουκ. 7,47), που μετανιωμένη άλειψε τα πόδια του Κυρίου με μύρο και συγχωρήθηκε για τα αμαρτήματά της, γιατί έδειξε μεγάλη αγάπη και πίστη στον Κύριο. Ψάλλεται το περίφημο τροπάριο (δοξαστικό) της Υμνογράφου Μοναχής Κασσιανής.

Μεγάλη Πέμπτη (Μεγάλη Τετάρτη βράδυ)| Γιορτάζουμε 4 γεγονότα : Τον Ιερό Νιπτήρα, το πλύσιμο δηλαδή των ποδιών των μαθητών από τον Κύριο, δείχνοντας για το ποια πρέπει να είναι η διακονία των πιστών στην Εκκλησία, τον Μυστικό Δείπνο, δηλαδή την παράδοση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, την Προσευχή του Κυρίου, στο Όρος των Ελαιών και την Προδοσία του Ιούδα, δηλαδή την αρχή του Πάθους του Κυρίου.

Μεγάλη Παρασκευή (Μεγάλη Πέμπτη βράδυ)| έχουμε την Κορύφωση του θείου δράματος, τελείται η «Ακολουθία των Παθών» και θυμόμαστε και βιώνουμε τα Σωτήρια και φρικτά Πάθη του Κυρίου και Θεού μας.

Μεγάλο Σάββατο (Μεγάλη Παρασκευή πρωϊ και βράδυ)| Γιορτάζουμε την Ταφή Του Κυρίου καιτην Κάθοδο Του στον Άδη, όπου κήρυξε σε όλους τους νεκρούς. Έτσι Μεγάλη Παρασκευή το πρωϊ (ημερολογιακά), τελούνται οι εξής ακολουθίες: Ακολουθία των Μεγάλες Ωρών και στις 12.00 το μεσημέρι της Αποκαθηλώσεως, δηλαδή την Ταφή Του Κυρίου από τον Ιωσήφ τον Αριμαθαίας και το Νικόδημο τον Φαρισαίο, μέλος του Μ. Συμβουλίου και κρυφό μαθητή του Κυρίου. Το το βράδυ (ημερολογιακά) ψάλλουν τα Εγκώμια και έχουμε την περιφορά του Επιταφίου!

Κυριακή του Πάσχα (Μ. Σάββατο πρωϊ και νύχτα από τις 12.00 π.μ)| τελείται ο «Εσπερινός της Αγάπης», όπου σε πολλές γλώσσες διαβάζεται το Ιερό Ευαγγέλιο και διατρανώνεται παγκοσμίως η νίκη του θανάτου και η εποχή της Καινούριας Διαθήκης, της χαράς και της Αναστάσιμης ελπίδας.

ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΜΕΤΑΔΟΣΗ η ακολουθία του Νυμφίου

«ζωντανά» η ακολουθία του Νυμφίου
απο την τηλεοραση της ΕΡΤ2

ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΜΕΤΑΔΟΣΗ η ακολουθία του Νυμφίου

«ζωντανά» η ακολουθία του Νυμφίου
απο την τηλεοραση της ΕΡΤ2